برای دریافت فایل های صوتی کم حجم و مطالب دیگر این سایت با ایمیل، در گروه گوگل محسن سازگارا مشترک شوید.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در باره اشتراک و پیوستن به گروه گوگل [ اينجا ] را کلیک کنید
سلام
بامداد پنجشنبه ۲۵ تیرماه ۱۳۸۸ و ۱۶ جولای سال ۲۰۰۹ میلادی
همونطور که می‌دونید آقای مهندس موسوی، رئیس‌جمهور منتخب ملت، اطلاعیه داده که این هفته به نمازجمعه می‌ره. یعنی فردا ایشون می‌ره به نمازجمعه و حالا دیگه به همهٔ ما واجبه که با تمام توان بریم توی خیابون و رئیس جمهور منتخب رو تنها نگذاریم و قدرت نمایی بکنیم و نشون بدیم که صف مردم فشرده‌ست و حاضر نیستند که از احقاق حقشون کوتاه بیان. یادمون باشه که آقای خامنه‌ای که سه هفته پیش رفت نماز جمعه و اون خط و نشون‌ها رو واسهٔ ملت کشید، تمام نیروهاشون رو بسیج کردند، بچه‌ها شمردند شصت هزار نفر بودند. فردا هم مطمئن باشید که اونطرفی‌ها سعی می‌کنند از همه جا نیروهاشون رو بیارند و بسیج بکنند و احتمالاً داخل دانشگاه رو، اون زمین چمن سابق که حالا مدت‌هاست آسفالته و خیابون‌های دو طرف دانشگاه و اینها رو پر بکنند، روی هم پنجاه شصت هزار نفر می‌شه؛ برای اینکه اونجا دوربین تلویزیونه و می‌خوان همون‌ها رو نشون بدند.
اما اصلاً مهم نیست؛ اصلاً ما جنگی برای فتح دانشگاه نداریم. فتح ما توی خیابون‌هاست. اونطوری که پیش‌بینی می‌شه اگر بتونیم بیش از دوشنبهٔ بعد از کودتا که سه میلیون آدم اومد توی خیابون، بیش از اون تعداد بیاییم با چند میلیون، حداقل چهار میلیون، پنج میلیون از جمعیت ده دوازده میلیونی تهران و از شهرستان‌هایی که نزدیکند و می‌تونند جمعه خودشون رو برسونند، اضافه بشیم و بیاییم توی خیابون‌ها، اصلاً جمعیت به دانشگاه تهران نمی‌رسه. هیچ مهم نیست که اونجا آقای رفسنجانی چی بگه، مردم اونجا چه شعارهایی بدند، چه حرف‌های واسه خودشون بزنند و یا چی بگن. این تظاهرات بزرگ در پشتیبانی از رئیس‌جمهور منتخبه در اینکه رأی ما رو پس بگیر، در بزرگداشت شهدا. این خودش تبدیل به یک تظاهرات بزرگی می‌شه که اصل کار ما اونه.
من قبل از اینکه به خود روز جمعه بپردازم این تأکید رو هم بکنم که این تظاهرات به سبک ایرانی، یعنی پنجشنبه (امروز) ساعت پنج تا هشت بعدازظهر یا در شهرهایی که گرم‌تره ممکنه شش بعدازظهر (جنوب در خوزستان یا بوشهر)، این پنج بعدازظهر برای ما خیلی خیلی مفیده؛ به خصوص اگر شهرستان‌ها حتماً بیان توی خیابون. دستور کار فقط این است که توی خونه نمونید، بیایید توی خیابون. بیان توی خیابون، بستنی بخورند، نوشابه بخورند، راه برند، توی خیابون برند، توی پارک حرکت کنند، هرجا امکانش هست ماشین‌ها ممکنه بوق بزنند، V نشون بدند، یک شعاری بدند. مردم شادی بکنند، حرکت بکنند و هر جا هم که دستشون رسید گل، نشد یک برگ سبز به بسیج، سپاه و نیروی انتظامی بدند؛ بچه، پیر، بزرگ.
این حضور پنجشنبه به خصوص در شهرستان‌ها بسیار کمک می‌کنه به تهرانی‌ها. برای اینکه نیروهای سرکوب‌گرها رو در شهرستان‌ها میخ‌کوب می‌کنه و امکان ارسالشون به تهران رو خیلی کم می‌کنه. اگر هم جلوتر امروز فرستاده باشند تهران، در نتیجه کف خیابون‌های شهرستان‌ها دست مردم خواهد بود و خیلی راحت‌تر کارشون رو می‌کنند. پنج‌شنبهٔ گذشته ضعف بزرگی که ما داشتیم این بود که از شهرستان‌های مختلف که گزارش داشتیم تظاهراتی بوده، مردم اومده بودند توی خیابون، فیلم و عکس نداشتیم. من خواهشم این است که با قید شهر، با نشون دادن تابلوی شهر و تابلوهای خیابون‌ها توی عکسی، توی فیلمی، حتماً و حتماً از شهرستان‌های مختلف فیلم و عکس فراموش نشه و روی یوتیوب گذاشته بشه و ارسال بشه؛ این بخشی از مبارزهٔ ماست. ما هفتهٔ گذشته فقط از رشت فیلم داشتیم. فیلم باید از همه‌جا برسه که نشون بده در سطح کشوره.
پنجشنبه، امروز تدارک فردای ماست. امروز تظاهرات به سبک ایرانی، اومدن توی خیابون، شاد، خندون، قدم زدن، راه رفتن، ظاهراً آدم به کارش رسیدن، ماشین رو توی خیابون آوردن و هرجا فرصت شد سبز شدن و V نشون دادن و گل دادن؛ این تقویت روحیهٔ ماست برای فردا. شهرستان‌ها این کمک رو به تهران می‌کنند و تضعیف روحیهٔ سرکوب‌گرهاست که فردا بدون روحیه باشند.
اما روز جمعه، آکسیون نماز جمعه که در پشتیبانی از رئیس‌جمهور منتخب داره انجام می‌شه، مخصوص تهرانه. در شهرستان‌ها بنای کار جنبش، هنوز فتح ستادهای نمازجمعه نیست. همین جنبش یک مقداری تمرین می‌خواد، انضباط و discipline بیشتر می‌خواد و تضعیف بیشتر جبههٔ سرکوب‌گرها رو می‌خواد تا در زمان مناسب این کار رو در تمام شهرستان‌ها بکنیم و تمام نمازجمعه‌ها رو بغل بکنند و درواقع فتحش بکنند. اما در تهرانه که فردا وقتی که میاییم توی خیابون، مطمئناً جمعیت چند میلیونی اصلاً به دانشگاه تهران نمی‌رسه. خود مهندس موسوی هم قراره در خیابون‌ها باشه و بنا نداره بره داخل صحن دانشگاه. بنابراین جمعیت به احتمال زیاد در سه نقطهٔ کانونی وقتی که انباشته می‌شه خودبه‌خود می‌تونه که تمرکز جمعیت باشه. یکیش احتمالاً در مسیر امام حسین به طرف دانشگاه تهران، در خیابون انقلاب دور و بر میدون فردوسی می‌تونه یک کانون ما باشه؛ یکی از مسیر شمال شهر که بیاد، قاعدتاً از میدون ولیعصر به بالا یک کانون ما خواهد شد؛ ادامه‌ش ممکنه تا میدون ونک برسه، از اون طرف تا میدون هفت تیر برسه؛ یک طرف هم درواقع از سمت آزادی و جنوب تهران که بیاد میدون توحید و حتی ممکنه میدون آزادی نقطهٔ کانونی ما باشه؛ اصلاً مهم نیست…
ما اگر کانون‌های خودمون رو، جمعیت که اونجاها قرار می‌گیره متمرکز بکنیم، در اونجا می‌تونیم شعارهای خودمون رو بدیم و حرف‌های خودمون رو بزنیم. برای اینکه به لحاظ شرعی و نمازخوندن هم در خیابون انقلاب، اصلاً جلوتر از امام جماعت قرارداریم و اتصالی به نمازجمعه برقرار نمی‌شه و نمازمون رو هرکی که نماز می‌خونه می‌تونه نماز ظهر و عصرش رو توی خونه بخونه. چون اصولاً نماز جمعه واجب هم نیست، درواقع بنابر فتوای آقایون اختیاریه. بنابراین اونهایی هم که نماز می‌خونند، اگر جایی نرسید که نماز بخونند مهم نیست، اصل حضور ماست که نشون بدیم که جمعیت واقعی چی می‌گه.
چندتا نکته: یکی از احتمالات این است که صحن دانشگاه و اطرافش رو پر کنند و راه‌ها رو از جلوتر ببندند. به‌خصوص مثلاً داشتن علامت سبز یا زیرانداز سبز (چون زیرانداز داشتن به نشونهٔ رفتن به نمازه) حالا یه حصیری، یه روزنامه‌ای، یک تکه پارچه‌ای یا هرچی که می‌تونه سبز باشه، ممکنه اینها رو جلوتر نگه دارند؛ هیچ مهم نیست! دستور کار عدم درگیریه، عدم خشونته. اگر خیابون‌های منتهی به سمت دانشگاه رو بسته بودند، ما از پشت اون متشکل می‌شیم، جمع می‌شه جمعیتمون و توی اون نقطه‌های کانونیمون شروع می‌کنیم به صحبت کردن و حرف‌های خودمون رو زدن و شعارهامون رو دادن.
یادمون هم باشه که جمعه روز بزرگداشت شهدا هم هست بنابراین عکس ندا، سهراب و سایر شهدا فراموش نباید بشه و این رو حتماً باید به آکسیون بزرگداشت شهدامون هم تبدیل بکنیم. شعارهای البته «یاحسین، میرحسین»، «رأی ما رو پس بده»، «برادر شهیدم رأیت رو پس می‌گیرم» و امثال اینها هست که حالا من همین‌جا عرضم رو تموم می‌کنم؛ ده دقیقهٔ امروزمون تمومه. الباقیش رو می‌گذارم برای فردا صبح جمعه که در اونجا ادامه‌ش رو می‌گم.
شاد و پیروز باشید، سلامت باشید، به امید پیروزی بر کودتاچی‌ها. [انگشتانشون رو به شکل V گرفتند]
یادم رفت این نکتهٔ خیلی مهم رو هم بگم؛ چون تلویزیون ممکنه از داخل دانشگاه که فیلم می‌گیرند، هلیکوپتر هم از بالا فیلم بگیره، تلویزیون ایران، شب یه سری چاخان سرهم بکنه، با حرف‌های آقای هاشمی که نمی‌دونیم چی خواهد گفت. بنابراین واجب واجب واجبه که فیلم، عکس، تصویر و صدا به وفور بگیریم و پخش بکنیم. موفق باشید.