محسن سازگارا

سلام
بامداد پنجشنبه ۸ امرداد ۱۳۸۸ و ۳۰ جولای ۲۰۰۹ میلادی
من ابتدا یک سؤال رو جواب بدم که در همین فاصلهٔ چند ساعتی که از برنامهٔ صدای آمریکا برگشتم خیلی‌ها سؤال کردند، دوستانی که ایمیل‌ها رو نگاه می‌کنند، می‌گن که شاید چند صدتا سؤال بیشتر توی این زمینه اومده و اون این است که ظاهراً چند ثانیه حرف‌های من قطع شده بوده و پرس و جو هم کردم از قسمت اتاق فرمان می‌گن نبوده، ولی هنوز دقیق نمی‌دونم که به چه دلیل اون چند ثانیه‌ای که اسامی شهرها رو داشتم اعلام می‌کردم قطع شده؛ اگر اطلاعات بیشتری بدست بیارم، خدمتتون می‌گم. دوست عزیز من آقای چالنگی مجری برنامه،ایشون هم داره دنبال می‌کنه که بفهمه که چه مشکلی احیاناً پیدا شده.
اما بر سر بحث اصلی خودمون بیاییم که فعالیت بزرگ و تجمع بزرگیست که امروز داریم. نکتهٔ اول اینکه یک مرور سریع بکنیم که به دلیل سردرگمی‌هایی که کمی پیدا شده، همه بدونیم که یک، چه کاری رو می‌خواهیم انجام بدیم. امروز روز بزرگداشت شهدای جنبش در چهلمین روز کشتار شنبهٔ خونین در تهرانه؛ کشته شدن ندا و سایر شهدا در اون روز و بزرگداشت همهٔ شهدای جنبش در روزهای متعدد. این مراسم یکیش این است که به منزل شهدا بریم، پیدا بکنیم ما، البته آقای مخملباف و من یک ایمیلی رو اعلام کردیم makhmalbafsazegara@gmail.com که یک تعدادی آدرس رسیده، برای اینکه حکومت آدرس شهدا رو می‌خواد مخفی نگه داره و در اطلاعیه‌ای هم که مشترک دادیم اون رو اعلام کردیم که من دیگه اینجا تکرار نمی‌کنم و لذا هرکس در هرجایی اگر امکان داشته باشه به سراغ خانوادهٔ شهدا بره، گل نثار کنند پای دیوارشون، مزاحمتی البته براشون نداشته باشند؛ اگر شد دست اون والدین و پدرو مادر رو ببوسند و تسلیت بگن و بزرگداشت برگزار بکنند. البته خیلی‌ها هم توصیه کرده‌اند که شامگاهان بعد از مراسم بزرگمون به سمت خانهٔ شهدا بریم، ولی هر زمانی که راحت‌تره.
کار دومی که مطرح شده این است که در تهران به گورستان بهشت‌زهرا و در سایر شهرها هم اگر امکان داشته باشه، بریم سر قبر شهدا. این هم کار خوبیست و خیلی‌ها اگر امکانش رو داشته باشند انجام بدند، می‌تونند برن ؛ به‌خصوص در تهران، آقای مهندس موسوی و دیگران هم اعلام کردند که ساعت چهار بعدازظهر می‌رند به بهشت‌زهرا سر قبر شهدا و بزرگداشتی برگزار می‌کنند؛ کار خوبی هم کردند این رو گفتند، برای اینکه وزارت کشور یک جوری اطلاعیه داد و صحبت کرد که مراسم بزرگی رو که ما امروز داریم و به دعوت خانوادهٔ شهدا در سطح کشور برگزار می‌شه، می‌خواد که احتمالاً برخورد بکنه با رهبران جنبش. بنابراین اونها فقط گفتند که ما می‌ریم سر قبر شهدا و مراسم درواقع به دعوت مردمه که یک وقت بهشون نگن کار غیرقانونی دارید می‌کنید.
ولی از این طرف درواقع فعالیت واجبی که همه باید انجام بدیم مسئلهٔ رفتن به محل‌هاییست که اعلام شده و روشن کردن شمعه، در کمال سکوت، آرامش؛ اگر کسی خواست خوندن قرآن، برای اینکه نشون بدیم که ما مشکلی نداریم. همون جوری هم که عرض کردم، اگر بخوان نیروهای سرکوبگر برخورد بکنند، ماسک ریاشون پاره بشه؛ برای اینکه یک عده مردمی رو که می‌خوان فقط شهداشون رو بزرگداشت بگیرند، در کمال آرامش شام غریبان بگیرند، شمع روشن کنند و روی زمین بنشینند و قرآن بخونند و کاری به این آرامش و صلح‌آمیزی بکنند، مثلاً ممکنه بیان سرکوب کنند.
بنابراین [در] این فعالیت توصیه‌ام این است که بخشی از فعالین احتمالاً نمی‌رسند برن بهشت‌زهرا و برگردند، به‌خصوص در تهران که فاصله زیاده و ترافیک سنگینه؛ شاید اون برای آدم‌های کمی میانسال‌تر و مسن‌تر کار خوبی باشه، ولی جوان‌ترها و فعالین شاید خیلی صلاح هم نباشه که به بهشت‌زهرا برن؛ برای اینکه این قبیل مبارزات یکی از توصیه‌هاش این است که جایی همه جمع نشند که بشه دو طرفش رو بست و همه رو دستگیر بکنند و این گرگ گرسنهٔ نیروهایی که بچه‌ها رو می‌خوان شکار بکنند، یک وقت راحت بتونند به فعالین دسترسی پیدا بکنند. بنابراین تمرکز اصلی ما روی مراسمیست که در مکان‌های اعلام شده برگزار می‌شه، در تهران مصلای بزرگ تهران واقع در بزرگراه رسالت، محلیست که اعلام شده؛ همهٔ ما از اون تپه‌های عباس‌آباد و بزرگراه‌ها وقتی به این محل نزدیک می‌شیم، اگر ببینیم که در اشغال سرکوب‌گرانه یا ممکنه از جلوتر اصلاً اتوبان رو بسته باشند، در کمال آرامش می‌ریم به خیابون ولیعصر.
اصلاً بنا بر این نیست که بریم محل مصلاٰ رو فتح کنیم یا دیوارش رو بشکونیم یا درگیر بشیم سر جایی که هیچ ضرورتی نداره که بخواهیم اونجا رو فتحش بکنیم. بدون درگیری، در کمال آرامش برمی‌گردیم، می‌ریم خیابون ولیعصر و در خیابون ولیعصر از جلوی پارک ملت، دو طرف خیابون، پیاده‌رو به سوی شمال و جنوب شروع می‌کنیم به به‌تدریج پخش شدن و مستقر شدن. این جمعیت بزرگ، ای بسا که چند میلیون آدم بیان، بتونه تمام خیابون رو پر بکنه، از تجریش تا میدون راه‌آهن رو و سراسر اونجا رو درواقع سبزش بکنه. در شهرستان‌ها که من یک بار سریع می‌خونم، شهرهایی که فعالینشون اطلاع دادند، بررسی شده، سعی کرده هماهنگی بشه، پونزده تا شهره. البته خیلی شهرهای دیگه هستند، اما متأسفانه ارتباطمون خیلی خوب نبوده و این پونزده شهر رو من و آقای مخملباف در یک بیانیه هم اعلام کردیم.
به هرحال این پونزده شهر سریع بخونم عبارت است از:
اردبیل: میدان آزادی
اصفهان: سی و سه پل بوستان آئینه محل اصلی تجمعه که ممکنه جمعیت به تدریج در جاهای دیگه گسترش پیدا بکنه
اهواز: فلکه سوم کیان پارس
ایلام: میدان امام خمینی
تبریز: چهارراه آب رسانی تا میدان دانشگاه و اون اطراف
رشت: پارک شهر
ساری: پارک شهر در خیابان انقلاب به طرف میدان ساعت
سنندج: میدان اقبال، بلوار کشاورز
شیراز: فلکهٔ گاز، بلوار ارم به طرف {} [فلکه نمازی]
قزوین: میدان عارف قزوینی
کرمان: میدان مشتاقیه
مشهد: پارک ملت و تداومش به طرف بلوار سجاد
همدان: میدان بوعلی و اضافهٔ جمعیت به طرف میدان آزادی
یاسوج: میدان هفت تیر
یزد: چهارراه دولت آباد
تهران: همون جوری که عرض کردم مصلای بزرگ و در صورت ممانعت در خیابان ولیعصر
اون شهرهای دیگه هم در صورت اینکه هر کدوم از این محل‌ها اشغال شده باشه، درگیر نمی‌شیم و به جای دیگه‌ای می‌ریم. اما جای دیگه رو ما اعلام نکردیم، برای اینکه فعالین همون شهر بهتر می‌دونند که کجا برن و خطر این هم بود که مردم سردرگم بشن [وقتی] اسم چندجا بیاد؛ لذا با تشخیص فعالین در همون جا. ضمن اینکه مثلاً در شیراز که فلکهٔ گاز هست، باغ تخت نزدیکشه و می‌شه رفت اونجا؛ به هر حال جاهاییست که پارک هست، چون آکسیون ما درواقع صلح‌آمیز، نشستن و شمع روشن کردنه.
چندتا سؤال فوری رو هم بگم؛ اینکه ما همراه خودمون می‌تونیم علامت سبز جنبش رو داشته باشیم و درواقع هرجا هستیم سبزش کنیم، شمع رو اگر فکر می‌کنیم [بودنش] تو جیبمون خطرناک هست، می‌تونیم یک جایی زودتر بریم ،بگذاریم وقتی که آروم بود یکی بره برداره، بیاره به بقیه توزیع کنه. می‌شه بیشتر از چندتا شمع روشن کرد. اگر دنبالمون کردند، چون اکثراً نزدیک پارک‌ها هستش، آیا فرارکردن توی پارک خوبه؟ به شرطی که درخت زیاد داشته باشه، مردم هم توی اون پارک هستند، کار خوبیست. برای اینکه مثلاً یک دختر خانمی، چند نفر بسیجی دنبالش کنند، اگر بتونه توی پارک بره، مردمِ توی پارک هم ممکنه بهتر کمکش کنند و از درخت‌ها استفاده بکنه. آیا ترافیک رو بند بیاریم یا نه؟ بعضی‌ها پیشنهاد کردند، خیلی کار خوبیست، اگر خیابون‌های اصلی مثلاً ولیعصر در تهران رو بعضی‌ها با کند کردن یا وایستوندن ترافیک، نگذارن سرکوب‌گرها جابجا بشن، بنابراین خیابون بند میاد. آیا اگر موتورسوارها حمله کردند، می‌شه پنچرشون کرد؟ این کار خوبیست و سایر چیزهایی که قبلاً هم صحبتش رو کردیم.
عرضم تمومه، انشاءالله که شاد و پیروز و سرافراز باشید. [انگشتانشون رو به شکل V گرفتند]