محسن سازگارا

سلام روز جمعه ۱۳ شهریور ۱۳۸۸و 4 سپتامبر 2009 میلادی
ابتدا تشکر می کنم از تمام احوالپرسی ها و ابراز محبت ها.
شش موضوع را صحبت می کنیم.
اول- نامه ای منسوب به آقای حجاریان که از زندان نوشته شده است. این کارها بخشی از جنگ روانی حکومت علیه جنبش است. ساده باید گفت که کسی سی یا چهل سال بیرون از زندان مقاله و مطلب نوشته و چگونه است که ظرف چند روز در زندان نفی تمام آنها را می کند. این چه حجت قوی است که این بازجویان دارند. لطفا بیایند و پشت تلویزیون و این حرف ها را بزنند تا همه ملت متوجه بشوند و یا با مبارزین و مخالفین بیرون از زندان صحبت کنند تا قانع شوند. به هر صورت اصل کلی یادمان باشد که کسانی که از جنبش در زندان هستند تا آزاد نشوند و مدتی هم در آزادی بعد از زندان زندگی نکنند که به حال طبیعی برگردند، هیچ حرف و نامه و نوشته و مصاحبه و برنامه تلویزیونی که به آن ها نسبت داده شود قابل استناد نیست. این ها بخشی از جنگ روانی است که آن ها با ما می کنند. بخش بزرگی از مبارزات بی خشونت چیزی نیست جز جنگ روانی که طرفین با یکدیگر می کنند.

دوم- در تظاهرات روز قدس که در پیش است دوباره میلیون ها نفر در سراسر کشور در مسیرهایی که خود حکومت هر سال اعلام می کند حضور خواهیم داشت و شروع به راهپیمایی می کنیم. در نهایت آرامش و صلح حرکت خواهیم کرد.از حالا هم می گوئیم که رژیم کودتایی هم تمام طرفدارانش را در آن روز به خیابان بیاورد. جنبش هم قول می دهد که مثل زمان انتخابات با آنها کاری نداشته باشد و مواظب آن چها تا و نصفی آدم هم باشد. ما فقط می خواهیم ببینیم که چند نفر هستند. اما در سمت جنبش با آرامش و حفظ انضباط مبارزات بی خشونت در مسیرهایی که خود حکومت اعلام می کند، حرکت می کنیم. اما من یک نکته را به عنوان احطار باید به دست اندرکاران حکومت کودتا باید بگویم. اگر جرأت بکنند و دست به خشونت ورزی در برابر راهپیمایان صلح جو و مدنی جنبش سبز بزنند ولو در حد یک دستگیری ساده، با توجه به خشونت هایی که طی دوماه گذشته کرده و اعلام جنگی که به ملت نموده اند آن وقت باید گفت که نه مثل منی که اینجا صحبت می کنم و از ابتدا تا الان همواره درخواست حفظ آرامش و انضباط مبارزات بی خشونت را کرده ام و نه حتی رهبران جنبش مثل آقای مهندس موسوی که درخواست کرد، فعالیت هایی را انجام دهید که زن حامله و بچه خردسال هم بتوانند در آن شرکت کنند، معلوم نیست اگر تمام فعالین جنبش هم دست به دست هم بدهند بتوانند جلوی خشم ملت را بگیرند. بنابراین تمام استراتژیک حکومت، تمام مراکزی که در این مدت به ملت ظلم کرده اند، خون ریخته اند، شکنجه کرده اند، تجاوز کرده اند، تهمت زده اند مثل رادیو تلویزیون بنابراین تمام مراکز رادیو تلویزیونی ، تمام مراکز سپاه، بسیج ، کلانتری ها ، دادستانی های انقلاب ، وزارت کشور در تهران واستانداریها و فرمانداری ها، معلوم نیست از خشم ملت در امان باشند. بنابراین من اخطار جدی به دست اندرکاران حکومت می کنم که برای روز قدس فکر حفاظت از این مراکز شان را فقط بکنند و مزاحمتی برای جنبش سبز در خیابان ایجاد نکنند تا ما هم دیسیپلین و انضباط مبارزات بی خشومت را که به آن پایبند هستیم بتوانیم حفظ کنیم. ولی با توجه به جنگی که به ملت اعلام کرده اند ممکنن است هیچ کس نتواند جلوی ملت را بگیرد. به خصوص امثال این لباس شخصی ها ی آدم کش را که همه آن ها را طرد کرده اند. از فرمانده سپاه تا دیگران و هیچ کس مسئولیت آنها را نمی پذیرد.
نکته سوم- در درون نیروهای کودتا چند دستگی به وضوح دیده می شود. بر اساس تحلیل ها و اطلاعاتی که رسیده ، در این چند دستگی از یک طرف آقای جعفری و امثال آقای طائب قرار دارند و از طرف دیگر پاره ای از مشاوران نزدیک آقای خامنه ای مثل اصغر حجازی و ولایتی و حتی خود آقای خامنه ای است و از طرف دیگر آقای رحیم مشایی و احمدی نژاد و عوامل دولت کودتایی هستند ک نخواسته زیر بار پاره ای حرف ها برود و گردنش گذاشته اند. یک نکته در این کشمکش روشن است و آن اینکه آقای خامنه ای توان جمع کردن لشکر پشت سرش را ندارد و پسرش آقا مجتبی هم که او را در این ورطه انداخته است هم امکان جمع کردن این لشکر متشتت را نداردو گاهی به اینطرف می غلطد و طرف سپاهی ها و گاهی هم پشت دولت می رود و گاهی هم طرف دیگر اما در مورد ناتوانی آقای خامنه ای برای فرماندهی لشکر پشت سرش باز هم صحبت خواهم کرد.
نکته چهارم- بحث رای اعتماد دولت آقای احمدی نژاد در مجلس تشکیل شده از وکلای آقای خامنه این است که جالب است با تمام سفارش های رهبری ، باز هم سه وزیر رای نیاوردند، و نکته جالب تر این که در پخش زنده تلویزیونی یکی از وکلا گفته که اگر بعد از رای دادن کسی صحبت از تقلب بکند سرو کارش با کهریزک خواهد بود. مطلبی که خودشان هم می دانند.
مطلب پنجم- معرفی دو منبع دیگر است که حتما و حتما خواندن آن را توصیه می کنم. هر دو منبع نوشته آقای دکتر رامین احمدی است. کسی که انصافا در مطالعه منابع مبارزات بی خشونت ید طولایی دارد و یکی از صاحب نظران و متفکرین در این حوزه است. دو مقاله با عنوان" مبارزه بی خشونت" و " کارزارهای بی خشونت" ، هر دو چون نوشته یک ایرانی است حاوی مثال های ایرانی است و بسیار دقیق و خواندنی است. با خواندن ای دو مقاله آماده می شویم برای بررسی کارگاههای آموزشی که هفته آینده به آن می پردازیم و شما هم می توانید آن ها را در گروههای خودتان بحث کنید.
قبل از خداحافظی یک فیلم را نشان می دهم که از پخش زنده تلویزیون ایران ، از نمایشگاه قرآن است که یکی از بچه های زرنگ رفته و جلوی دوربینی که آن جا نصب بوده است "وی" نشان داده است . این از آن کارهایی است که در هر جای دیگر هم می توانیم انجام دهیم . بر اساس آن اصل کلی که هیچ کجا برای کودتاچیان امن نیست و در معرض شعارهای جنبش قرار دارند هیج کجا دورین آن ها همی امن نیست . تا فردا شاد و پیروز و سرافراز باشید. به امید پیروزی ایران و ایرانی.