محسن سازگارا

سلام، پنج شنبه 26 شهریور 1388 و 17 سپتامبر 2009 میلادی
خسته نباشید از تدارکات برای راه پیمایی روز قدس . به دلیل اهمیت این روز تاریخی که نقطه عطفی در حرکت جنبش ما خواهد بود، امورز هم تمام تحث خودمان را به این روز اختصاص می دهیم. قبلا براساس پیشنهادات شما هفت دستورالعمل ساده را ارائه کردیم. امروز مجددا آن پیشنهادات را مرور مجدد می کنیم.
اول- شناختن مسیر راه پیمایی، اخباری که داریم این است که حکومت ممکن است بخواهد بچه ها را جدا کنند. بنابر درگیری نداریم. برای ما حضور مهم است. اگر در مسیری نگذاشتند از راه دیگری می رویم و به مقصد نهایی که نماز جمعه هر شهر است نزدیک می شویم و یک تجمع بزرگ برپا می کنیم. حداکثر هم این است که پخش می شویم و به سراغ تاکتیک مبارزات پراکنده که قبلا هم تمرین کرده ایم ، می رویم. اصل حضور در خیابان و دادن شعارهایمان است.

دوم- استقرار در محل های مناسب مسیر برای تهیه فیلم و عکس وپخش اعلامیه و کاغذ سبز و .... آپارتمان ، ساختمان و نقاط بلند اگر بتوان قبلا جا گرفت مهم است. استفاده از فیلم و عکس در این آکسیون بسیار مهم تر از سابق است چون حکومت ممکن است تظاهرات دزدی کند و بخواهد جمعیت میلیونی مردم را به نام خودش جا بزند. استفاده از رنگ سبز و وی جنبش در تظاهرات و شعارهایی مثل " نه غزه، نه لبنان جانم فدای ایران" و سایر شعارها برای خنثی کردن این توطئه حکومت کار ساز است. حافظه توی موبایل را هم در خانه تخلیه کنید تا اگر به دست ماموران افتاد ، اطلاعات زیادی نداشته باشد.
سوم- جدا نشدن از یکدیگر، زن و مرد ، پیر و جوان در کنار یکدیگر هستیم . این کار دو خاصیت دارد ، یکی این که صف ما را از حکومتی ها جدا می کند که از هم جدا حرکت می کنند و دوم این که امنیت هم ایجاد می کند. بسیار خوب است اگر بزرگ تر ها و افراد مسن را هم دعوت کنیم تا در راه پیمایی حضور داشته باشند. حضور این افراد هم قوت قلب جوان ها است و هم حضور مردم در سنین مختلف عزم ملت را برای مبارزه نشان می دهد.
چهارم- آوردن اتومبیل و حضور در خیابان ها،
آمدن اتومبیل و حضور در خیابان ها ، هم رفت و آمد را تسهیل می کند و هم کسانی که نمی خواهند مسیر راه پیمایی را پیاده طی کنند به این روش می توانند حضور یابند و هم این که حضور اتومبیل ها، ترافیک ایجاد می کند و جا به جایی سرکوبگران را دشوار می کند در واقع سواره نظام ، به این ترتیب از پیاده نظام ، یعنی مردمی که راه پیمایی می کنند حمایت می کند. به خصوص وقتی که به سراغ تظاهرات پرکنده می رویم. این ایجاد ترافیک بسیار کمک کار است.
پنجم- سر ساعت آمدن،
ده صبح قرار است حداقل از خانه بیرون بیائیم ممکن است کسانی بخواهند مدتی چرخ بزنند و سپس به تظاهرات بپیوندند ولی به هر صورت بهتر است به موقع از منزل بیرون بیائیم.
ششم- ندادن دستگیری،
خبری که داریم این است که اینها به دلیل رسوایی های قبلی اسلحه را از دست پلیس و بسیجی ها در این روز می گیرند و دستورالعمل برای پلیس هم عدم خشونت است. نمی دانم شاید هم حرفشان را عوض کنند ولی ما باید به دستورالعمل های خودمان پایبند باشیم. اصل بر این است که دستگیری ندهیم. جمعی حرکت کنیم و اگر هم کسی در معرض دستگیری بود فورا دیگران به کمکش بشتابند و با مامور مربوطه شروع به حرف زدن و بحث شوند تا فرصتی پیدا شود که دوستمان بتواند از دست ماموران بیرون بیاد. حتی المقدور جمعی حرکت کنیم چون گرگ دنبال بره از گله جدا افتاده می گردد.
هفتم- و مطلب آخر هم همراه داشتن پاره ای از علامت های جنبش مثل روبان و پارچه سبز که می توان توی جیب داشت و جایی که خطر ندارد به مچ دستمان روبان را ببندیم و یا سایر علامت ها به خصوص عکس شهدا و یا رئیس جمهوری منتخب و البته بهترین شعارها هم دو انگشت ما و وی جنبش است.
تا فردا شاد و پیروز و سرافراز باشید. به امید پیروزی ایران و ایرانی.