September 17, 2009

متن پیاده شده روز جمعه ۲۷ شهریور ۱۳۸۸

سلام، جمعه 27 شهریور 1388 و 18 سپتامبر 2009 میلادی
چهار موضوع را بحث می کنیم.
اما قبل از آن بگویم که به احتمال زیاد این برنامه را وقتی نگاه یا گوش می کنید که از راه پیمایی روز قدس برمی گردید.بنابر این خیلی به امروز نمی پردازم و بیشتر نگاهی به آینده خواهیم انداخت. اما سه موضوع را قبل از موضوع چهارم که نگاه به آینده است سریع مطرح کنم.

اول- دوباره دیروز شایع شد که ممکن است بعد از روز قدس آقای مهندس موسوی یا آقای کروبی را دستگیر کنند. جنگ روانی که به راه می اندازند. در تمام این سه ماه کودتاچی ها دنبال دستگیری سران و یا کادرهای جنبش بوده اند تا شاید آن را مهار کنند. در حالی که الان، عمق و وسعتی که جنبش پیدا کرده و کارخانه کادرسازی که به وجود آورده این خیال باطلی است. من واقعا این روزها لذت می برم وقتی می بینیم که بچه ها چه پیشنهادات خوبی می دهند. و چگونه ورزیده تر شده اند. کاملا معلوم است که کسانی مطالعه کرده اند، با هم بحث کرده و در کوران حوادث تجربه پیدا کرده اند. راه کارهای خوبی می دهند. آن تصور حکومت که فکر می کرد و هزار نفر را دستگیر می کند و جنبش سازمان ناپذیر می شود دیگر خیال باطلی بیش نیست. کارخانه کادرسازی جنبش در حال تولید است. این کادرها با هم همکاری دارند و تشکل هم پیدا می کنند. در مورد رهبران هم همانطور که ماندلا و گاندی را گرفتند و جنبش در آن ممالک قوی تر و منسجم تر هم شد در ایران هم هیچ جای نگرانی ندارد. ضمن آن که یک طلبکاری بزرگ هم به وجود می آید و آن هم آزادی ماندلا است مثلا وقتی آقای مهندس موسوی در زندان است. می گویند ممکن است توطئه درست کنند و بایک سری آتش سوزی و خرابکاری بهانه بتراشند و آقای مهندس موسوی یا کروبی یا دیگران را دستگیر کنند که باز هم به نظرم این نگرانی وجهی ندارد و چون برای دستگیری احتیاج به بهانه ندارند.
دوم- شب گذشته الله اکبر خیلی خوبی در اقصی نقاط کشور گفته بودند و این کار مثل یک تدارک و ریختن آتش تهیه بر سر طرف مقابل و به خصوص پاسخ بسیار خوبی به اعلامیه تهدید سپاه بود.
سوم- حکومت دوشنبه را هم مرخصی داده تا شاید مردم با پنج روز تعطیلی بروند مسافرت، شاید که روز قدس کم رونق شود. نمی دانند که اولا هرکس در هر شهرستانی هم که باشد می تواند در راه پیمایی روز قدس شرکت کندو ثانیا حکومت از ترس مردن ، خودکشی می کند. یعنی از ترس شرکت مردم در یک راه پیمایی ، خودش مملکت را تعطیل و فلج می کند. کاری که ما در انتها می خواهیم بکنیم. تولید ناخالص ملی کشور هم پایین آمده است. دولت پول ندارد که دستمزد پیمانکارهایش را بدهد.
چهارم- نگاهی به تابلوبیاندازیم تا توضیحاتم را بدهم. این حرف ها را قبلا هم مطرح کرده ام اینجا یک بار با هم مرور می کنیم.
هدف مرحله ای ما چیست؟ هدف مرحله ای می گویم چون هدف نهایی ، گذار به دموکراسی، برقراری جامعه ای اخلاقی و تشکیل حکومتی فرادینی است. اما در این مرحله از مبارزه هدف ما، عزل دولت کودتایی اجنبی ساخته است. وقتی نگذاشتند رئیس جمهوری منتخب مردم، قدرت را به دست بگیرد و دولت کودتایی را که از پشتیبانی روس ها برخوردار است می خواهند بر کرسی قدرت بنشانند، مبارزه برای عزل و پایین کشیدن این دولت کودتایی هدف مرحله ای ما است. این هدف به سه هدف کوچک تر می شکند. یعنی این سه اتفاق باید بیفتند تا دولت کودتایی سقوط کند.
یک- مشروعیت زدایی، درست است که اعلام کرده ایم حکومت فاقد مشروعیت سیاسی است و آقای مهندس موسوی هم این را نوشته بود. اما این واقعیت را باید به گوش تمام آحاد ملت و دنیا برسانیم که حکومت فاقد مشروعیت است. این مشروعیت به معنی شرعی بودن نیست به معنی حقانیت برای حکومت کردن است. خوشبختانه در این سه ماه خود حکومت با اشتباهات پی در پی این روند را تسریع کرده است. شکنجه ها، دستگیری ها و تجاوزها و حرف های متناقض کودتاچی ها هرکدام میخی است به تابوت مشروعیت این حکومت کودتایی. و از همه مهم تر حرکت های میلیونی مردم است که وقتی اکثریت مردم می گویند حکومت را نمی خواهند از آن مشروعیت زدایی می شود. شاید اغراق نباشد بگویم که بیش از 90 درصد این هدف محقق شده است.
هدف دوم، ایجاد شکاف در ارکان حکومت است. ما هر تاکتیکی که به کار می بریم باید معطوف به ایجاد شکاف در ارکان کودتا باشد. وقتی کودتاچیان دست به خشونت در مقابل مبارزات بی خشونت می زنند چند برابر ضربه به خودشان برمی گردد. ایجاد شکاف در ارکان حکومت آغاز شده است ولی هنوز کار دارد که در کر اصلی حکومت و ارکان نظامی – امنیتی شکاف ایجاد شود. نکته سوم، فلج کردن است به معنی این که حکومت کودتایی باید در اداره جامعه ناتوان شود و نتواند کشور را اداره کند. برای رسیدن به این هرف راهبرد ما استفاده از مبارزات مدنی و بی خشونت است که قدرت آن بیش از راهبرد مبارزات خشونت آمیز است و قبلا توضیح داده ام که چگونه ارکان حکومت را فرو می ریزد. برای رسیدن به آن هدف از طریق این راهبرد تمام تاکتیک های ما باید معطوف به آن سه هدف فرعی باشد و سه کارکرد را داشته باشد.
اول- تاکتیک هایی که مقاومت و همبستگی عمومی را تقویت می کند.
دوم- تاکتیک هایی که فرسایش کودتاچی ها را دارد.
سوم- تاکتیک هایی که فلج سازی می کند مثل اعتصاب ایتالیایی ، تحریم ها و غیره.
از هفته آینده می رویم سراغ روش های فلج سازی حکومت که در نهایت به اعتصابات می رسد.
تا فردا شاد و موفق و سرافراز باشید. به امید پیروزی ایران و ایرانی.