محسن سازگارا

سلام، چهارشنبه هشت مهر 88، سی سپتامبر 2009 میلادی
شش موضوع را صحبت می کنیم.
یک، موضوع کلاس رفتن آقای حداد عادل است که بچه ها شعار دادن و هو کردن و ایشان ناچار شده به حراست دانشگاه متوسل بشود و این نکته ای است که کلاس به طورعادی نباید برگزار بشود. این کار بچه ها در مورد آقای حدادعادل باید ابتدا در سطح دانشگاه برای پشتیبانان کودتا و کودتاچی ها اتفاق بیافتد و بعد در کل سطح جامعه، باید مردم نشان دهند که هر آن که از دولت کودتا حمایت می کند در میان آنها جایی ندارد.

دوم، ماجرای صحبت آقای جواد لاریجانی است که بچه ها پیش از سخنرانی حضور داشتند و به محض این که خواسته صحبت اش رو شروع کند سالن را ترک کردند. او هم 5 -6 دقیقه حرف زنده و بعد هم با خجالت رفته. این روش منفی اعتراض کردن است به خصوص کارآمدی این روش جایی است که نیروی امنیتی زیاد است و از قبل تدارک کرده اند . بهترین کار همین است کع خیلی آرام و ساکت سالن را پر کرد و بعد از آن جلوی چشم سخنران سالن را ترک کرد و رفت. همان بلایی که سر آقای احمدی نژاد در سازمان ملل آمد این روش هم روحیه آن آدم را از بین می برد و هم کاملا اجرایی است. آقای لاریجانی هم باید بداند نمی شود از دولت کوتاچی اجنبی ساخته حمایت کند و بعد با خیال راحت بین مردم ظاهر شود. هیچ جایی برای عمال کودتاچی ها در میان مردم امن نیست.
سوم، روز گذشته، درمیدان هفت تیر و چند نقطه دیگر تهران تا اینجا که من خبر دارم، تظاهرات پراکنده ای بوده و وضع شهر را در آن نواحی فوق العاده کرده. نکته مهم این است که هیچ چیزی به اندازه تظاهرات پراکنده کودتاچی ها را فرسایش نمی دهد. به قول ضرب المثل انگلیسی کرگدن را باید در دشت شکار کرد. یعنی این تن بزرگ نیروهای امنیتی وقتی در شهر جابجا می شود به سرعت خسته می شود و شکار اش راحت تر می شود. بنابراین تظاهرات پراکنده بیست نفره یا پنجاه نفره علاوه بر این که مردم را دلگرم می کند ماموران امنیتی را هم مجبور می کند در شهر جابجا شوند و برخلاف خواست کودتا چی ها نشان می دهد اوضاع شهر عادی نیست. یادمان باشد این حکومت به لحاظ اقتصادی در بدترین وضعیت به سر می برد و نا آرامی های اجتماع، اوضاع اقتصادی اش را بدتر هم می کند.
چهارم، حکومت مجله دنیای فوتبال را تعطیل کرد به دلیل این که خبری منتشر کرده بود که رژیم برای بازی استقلال پرسپولیس 70 هزار بلیط می فروشد و 30 هزار نیروی امنیتی به ورزشگاه می برد و همین طور گفتند که دو قاضی ببرند که مردم را همان جا محاکمه کنند.
اولا که بیشتر به بلوف شبیه است چرا که این همه آدم را می گیرند ، می زنند و شکنجه می کنند قاضی ندارند حالا قاضی برای بازی فوتبال بسیار مسخره است . ولی حضور ما در استادیوم روز جمعه آبی و قرمز را سبز می کند. طرفدار های این دو تیم پر طرفدار می توانند استادیوم را سبز کنند. حکومت می خواهد حاکمیت خود را نشان دهد تا بتواند این بازی را جمعه پخش کند. چرا که آبروی حکومت در بازی استقلال و استیل آذین رفت که نتوانست آن را زنده پخش کند.
تلاش ما باید این باشد که یا ناچار بشوند پخش زنده را قطع کنند و با شعار های جنبش سبز به گوش مردم برسد. من در پاسخ سوالاتی که می شود آیا با علامت سبز استادیوم برویم باید بگویم نمی دونم جو استادیوم تا چه اندازه امنیتی است اما مهم این است که صدای شعار های ما – یا حسین میر حسین، مرگ بر دیکتاتور و نداییم سهرابیم ما همه یک صداییم- شنیده شود و لازم نیست خودمان را به خطر بیاندازیم.
لذا روز جمعه با رویارویی حکومت و بچه ها در استادیوم تهران، هم فضا برای شهرستان ها باز می شود تا با حرکت شان بچه های تهران را کمک کنند و هم در سایر نقاط تهران، تظاهرات در میدان های بزرگ و شناخته شده می تواند سیطره ما را بر شهر نشان دهد. به خصوص شهرک های آپارتمانی که کنترل اش در اختیار ماست.
پنجم، حکومت سعی می کند در دنیا بگوید این ملت ایران است که بمب اتمی می خواهد و در واقع ماجراجویی خودش را به گردن ملت بیاندازد. این مهم است ما در شعار ها مان همان طور که با زیرکی روسیه را وادار به چرخش کردیم یا نشان دادیم که از تروریسم در خاورمیانه حمایت نمی کنیم نشان دهیم صلح برای دنیا می خواهیم و به دنبال دموکراسی برای ایران هستیم.
اما مطلب آخر، فیلم مختصری است، تظاهرات بچه ها در دانشگاه صنعتی که روز گذشته بچه ها انجام داده بودند .
پخش فیلم.
چند نکته را باید بگویم اول آنکه آقای دانشجو وزریرعلوم باید بداند هیچ دانشگاهی برایش امن نیست. دوم این که بچه ها پشت در دانشگاه آمده اند و این به جامعه کشاندن تظاهرات می تواند مردم را که پشتیبان جنبش سبز هستند را مطلع کند و این حکم یک تظاهرات پراکنده را دارد. نکته سوم، یک کسی از ما پرسیده اگر بسیجی ها بخواهند با ما برخورد کنند چی کنیم؟ باید بگویم اگر بسیجی ی در دانشگاه بخواهد آدم فروشی کند ما باید همان کاری را بکنیم که با بقیه مزدور ها کردیم. افشا کنیم. عکس و اسم اش را به در رو دیوار بزنیم. هو اش بکنیم. و نشان بدهیم نمی تواند آدم فروشی کند.
تا فردا شاد و پیروز و سربلند باشید.
به امید پیروزی ایران و ایرانی