چهارشنبه 29 مهرماه 1388 ، 21 اکتبر 2009 میلادی
سلام
امروز درباره پنج موضوع صحبت می کنیم.
اعتراضات کارگری
موضوع اول تظاهرات کارگری در شرکت لوله سازی اهواز و اعترض آن ها به عدم پرداخت حقوق و دستمزدشان است. جالب است که شعار «فلسطین را رها کن، فکری به حال ما کن» در اغلب تظاهرات های کارگری شنیده می شود.
به نظر من شعار درستی هم هست و به حق هم هست که مردم در شرایطی که ملت با فقر دست به گریبان اند به دولت خطاب می کند که چرا بودجه و پولی که حق ماست را جای دیگری می برد و خرج می کند.
به نظر می آید تورم بزرگی – بین سی تا چهل درصد – که به دلیل حذف سوبسید ها در پیش است. از طرف دیگر دولت در همین سال جاری هم 12 هزار میلیارد تومان کسری بودجه دارد و چاره ای جز استقراض بیشتر از بانک مرکزی ندارد. بنابراین موج جدیدی از گرانی در راه خواهد بود. که باید رکود و مشکلات سرمایه گذاری و بیکاری و خوابیدن کارخانجات را هم به آن اضافه کرد. بنابراین ما باید بتوانیم به جنبش کارگری نزدیک بشویم و بگویم که حل مشکلاتشان در گرو پایین کشیدن دولت کودتایی و پیروزی جنبش سبز است.
صفار هرندی در دانشگاه
نکته دوم این است که در برخوردی که دو روز قبل در دانشگاه تهران با آقای صفار هرندی شد. بچه ها نشان دادند که برای پشتیبانان کودتا نه در دانشگاه و نه در هر جای عمومی دیگر جایی وجود ندارد. یک نفر هم کفش به سوی اقای صفار هرندی پرتاب کرده بوده، واکنش ایشان جالب بوده که گفته بوده آیا کفش نشانه مدنیت است؟ البته من به صحت یا سقم این حرف کاری ندارم اما برای حکومتی که یک سال قبل دائما از کفش پرتاب کردن به سوی آقای بوش را به یک شعار، موضوع دائمی و افتخار تبدیل کرده بود این حرف از آقای صفار هرندی عجیب و بعید است.
اعتراض می تواند مدل ها و روش های مختلفی داشته باشد. اما به هر صورت آن چه برای ما مهم است این است که کودتاچی ها بدانند صدای مردم بلندتر از صدای کودتاچی ها و قاتل ها است و جایی در میان مردم ندارند.
سبزی غرفه کیهان
نکته سوم این است که در نمایشگاه مطبوعات که دیروز افتتاحیه بود قرار بود از ساعت چهار به بعد نمایشگاه، رو به عموم باز باشد که حکومت از ترس اش باز نکرد و جالب است در همین ابتدای کار بچه ها موفق شدند بروند داخل و غرفه کیهان را سبز بکنند و عکس دکتر زیدآبادی را آنجا روی میز بگذارند. در دفتر یادداشت اش آن قدر بنویسند که ناچار بشوند جمع اش بکنند. به نظر من تداوم این کار به حکومت نشان خواهد داد که نمی تواند نمایشگاه عمومی و مراسم عمومی بگذارد بدون این که از تظاهرات مردم در امان باشد.
من فقط خواهش می کنم که آکسیون ها را بچه ها طوری طراحی کنند که حداقل لو رفتن و برخورد داشته باشد مثل همین توی دفتر نوشتن و یا اگر شعاری هست آمادگی پراکنده شدن به موقع را داشته باشند. اما نفس کار بازتاب خیلی خوبی دارد چون هم به ما روحیه می دهد و هم روحیه حکومتی ها را خراب می کنند که نمی توانند هیچ کاری را بدون اعتراض مردم انجام دهند.
نکته آموزشی تظاهرات آزاد کرج
نکته چهارم تظاهرات بچه های دانشگاه آزاد است در کرج که فیلم های خوبی هم فرستاده اند و به نظر من خود فیلم ها به اندازه کافی گویا ست. نکته اموزشی که من دیدم در حرکت این بچه ها هست که چون از قبل اعلام کرده بودن جلو دانشکده فنی جمع می شوند، حکومت تدارک کرده بوده است.
تعدادی از عناصر سازمان امنیت خودش را که الان باید گفت سازمان امنیت سپاه هست با لباس های شخصی آن جا مستقر کرده بود با اسلحه و با کمک حراست دانشگاه ، به حدی که مثل یک حکومت نظامی آنجا را کنترل کرده بوده برای آن که تاکتیک شناخته شده خودشان را اجرا کنند یعنی نگذارند هسته تظاهرات اصلا به وجود بیاید که بعد بچه ها در اطراف آن جمع شوند.
کار بسیاری خوبی که بچه های دانشگاه آزاد کرج کرده بودند این بود که بلافاصله در نقطه دیگری جلو دانشکده دامپزشکی تجمع را به راه انداخته بودند و وقتی هسته شکل گرفته این امکان وجود داشته که سایر دانشجویان در اطراف شان جمع شوند و شاید مجموعا بیش از دو هزار نفر رسیده است و تظاهرات بسیار خوبی برگزار شده است . یکی از اعتراضات شان هم احضار دانشجویان به کمیته انضباطی در واحد مرکز و جاهای دیگر بوده است.
بالا بردن هزینه برخورد برای حکومت
من دو نکته را اینجا می خواهم بگویم
یکی این که اگر دفتر رسمی وجود دارد و تحت نظارت شدید حکومت است ، شما کارهای رسمی را جای دیگری انجام دهید. و یا همین نقشه دوم در هنگام تظاهرات از روش هایی است که بسیار کارآمد است. قبلا هم عرض کردم دانشجویان صرب علیه میلوسویچ خیلی خوب از این روش استفاده می کردند.
نکته دوم آن شعاری است که مردم در خیابان ها دادند « نترسید نترسید ما همه با هم هستیم» الان در جنبش دانشجویی بسیار به درد می خورد. باید بچه ها در دانشگاه های مختلف حواس شان باشد که وقتی در یک دانشگاه حکومت ضربه وارد می کند و حکومت می خواهد با ایجاد رعب و وحشت جنبش دانشجویی را بخواباند. تعدد اعتراض به دستگیری در یک دانشگاه هزینه دستگیری و برخورد در دانشگاه های دیگر را بالا می برد و حکومت را به عقب می راند. بنابراین در حمایت از بچه های دانشگاه آزاد همه دانشگاه ها می توانند آکسیون هایی را طراحی کنند، حتی در حد غذاخوری و سلف سرویس دانشگاه، و اعتراض خودش شان را به صورت شعار هایی مثل دانشجویان زندان اند و زندان بانان جلادند یا مرگ بر این جلادان، چیزی که در دوره ما رایج بود. یا شعار محوری جنبش دانشجویی که سال ها اتحاد ، مبارزه ، پیروزی بود بیان کنند که این بسیار کمک می کند به افزایش هزینه برخورد در دانشگاه ها. بنابراین لازم است که این با هم بودن به رخ حکومت کشیده شود.
اما نکته آخری درباره راه پیمایی روز سیزده آبان است. که همان طوری که قبلا هم عرض کردم اعلام سیاست خارجی جنبش است که بعد از روز قدس که در خاورمیانه جنبش سیاست اش را اعلام کرد. در این روز می تواند جنبش سیاست خارجی اش را اعلام کند و شاید گام اولی هم هست برای تعطیلی کارخانجات و مدارس و اداره ها و باتوجه به اختلاف ها و تغییراتی که در سپاه به وجود آمده می شود گفت سیزده آبان از این حیث هم یک نقطه عطف است.
تا فردا
شاد و پیروز، موفق و سرفراز باشید
به امید پیروز ایران و ایرانی