محسن سازگارا

سلام
پنجشنبه 30 مهر ماه 88، 22 اکتبر 2009 میلادی

امروز راجع به 5 موضوع صحبت می کنیم.

جنبش کارگری

موضوع اول: در جریان اعتراضات بچه های لوله سازی اهواز و تجمعشان در میدان شهدای این شهر، همبستگی ای که جنبش سبز با آن ها اعلام کرد و شعارهایی که از جنبش سبز وارد شعار های کارگرها شد، بسیار بسیار خوب بود. از قبیل؛ "دولت کودتا استعفا، استعفا"، "یا حسین میر حسین" و سایر شعارهایی که بچه های جنبش سبز در همبستگی با جنبش کارگری ابراز کردند.

من باید باز هم یادآوری کنم که کارخانجات و کارگران در سراسر کشور، با مشکلات فراوان دست به گریبان هستند. چون خیلی از بچه ها از شهر های کوچک از من می پرسند که ما باید در ایران چه کار کنیم، یکی از بهترین کارها اینست که شعارهای جنبش سبز و اهداف جنبش سبز و اینکه جنبش سبز در مقابله با دولت کودتای اجنبی ساخته، یگانه گزینه ای است که می تواند مشکلات کشور را حل کند باید با کارگر ها در میان گذاشت. لذا بخصوص با کارخانجاتی که با مشکلات مواجهند، چندین ماه حقوق نداده اند و اعتراضات کارگری در جریان است یا در آستانه اعتراضات کارگری هستند، این یکی از بهترین کارهایی است که شعار های جنبش را ولو به شکل یک شعار نویسی ساده روی در و دیوار آنجا و با همان بحث هایی که قبلا کردیم، شبکه سازی در میان کارگر ها و در میان گذاشتن مسائل با آن ها، باید اهداف جنبش سبز را به کارخانجات رساند. لذا این را در پاسخ چندین سوال عرض می کنم که غیر از شعار نویسی بر دیوار، مطالعه و دیگر کارهایی که صحبت شده، یکی از اولویت های اصلی اینست که جنبش سبز بتواند به جنبش کارگری نزدیک شود.

دانشجویان دانشگاه آزاد

موضوع دوم: بچه های دانشگاه آزاد تهران مرکز را به کمیته انضباطی صدا کردند و بهشان اعلام کردند که از هفته دیگر می خواهند به آن ها ابلاغ کنند که سه ترم محرومیت از تحصیل با احتساب سنوات بدهند.
و البته این بچه ها اعلام کرده اند که مقاومت می کنند، ایستاده اند و مشکلی هم ندارند. منتها من باز هم اعلام می کنم (در خواستی که بچه های دانشگاه آزاد هم کرده اند) بهترین اعتراض به سرکوب جنبش دانشجویی توسط کودتاچیان، همبستگی خود جنبش دانشجویی است. قوی ترین سلاح برای مقابله با جو رعب و وحشتی که کودتاچیان می خواهند در دانشگاه ها ایجاد بکنند، همبستگی خود جنبش دانشجویی است. بنابراین اعتراضی که بچه های دانشگاه آزاد کرج به برخورد با بچه های تهران کردند، اگر به تمام دانشگاه ها سرایت کند، ( دانشگاه های دولتی و دانشگاه های آزاد) این قوی ترین حربه ای است که در دست جنبش دانشجویی است. بنابراین یک اعتصاب غذای ساده در سلف سرویس، شعار نویسی ساده به در و دیوار دانشکده که "دست بسیج از دانشگاه کوتاه" و "محروم کردن دانشجویان محکوم است" تا شعار دادن در تجمع ها در جاهایی که امکان هست و سایر روش هایی که خود دانشجوها در هر دانشگاهی بهتر می دانند. بنابراین همبستگی جنبش دانشجویی و گذاشتن آکسیون در دانشگاه ها به حمایت از دانشگاه های دیگر، قوی ترین کاریست که می تواند انجام بشود.

صحبت آقای کروبی

موضوع سوم: آقای کروبی در ملاقاتی که با کانون مدافعان حقوق بشر و شورای ملی صلح داشته، بحث های خیلی خوبی کرده که حتما خبرش را دیده اید و اگر هم ندیده اید دعوت می کنم نگاه کنید. این دلاور جنبش سبز مجددا تاکید کرده که ما ایستاده ایم و برای گرفتن حق مردم مقاومت می کنیم و خودمان را برای همه چیز آماده کرده ایم.

تماس تلفنی

موضوع چهارم: یکی از دوستان برای من ایمیلی داده که من به همراه جمعی از دوستانم شروع کرده ایم از تلفن های عمومی متعدد، روزانه شاید به چند صد منزل تلفن می زنیم و صحبت می کنیم و از آن ها دعوت می کنیم که در راهپیمایی 13 آبان شرکت کنند. بسیار کار خوبیست. این کار در پاسخ بچه هایی که در شهر های کوچک می پرسند چه کار می شود کرد، می توانید از همین وسیله استفاده کنید و دوستان و خانواده و دیگران را مطلع کنید که در تظاهرات 13 آبان شرکت کنند. در ضمن وقتی شما به منزلی از طریق تلفن تماس می گیرید می توانید بخواهید که آنها هم از دیگران برای شرکت در تظاهرات 13 آبان دعوت کنند. گزارش های متعددی دوستان برایم فرستاده اند که اطلاعیه های مختلفی را تکثیر کرده اند و آن ها را پخش می کنند و برای دعوت از مردم برای راهپیمایی روز 13 آبان در خانه ها می اندازند. اطلاع رسانی یکی از راه هایی است که ما را برای مجهز شدن برای روز 13 آبان کمک می کند.

نکات مربوط به 13 آبان

موضوع پنجم: راجع به 13 آبان می خواهم نکات ساده ای را یادآوری کنم، که شبیه آن را در روز قدس هم مطرح کردیم که این نکات از این قرارند؛
1. شناختن مسیر راهپیمایی: در همه کشورهمان ساعت و همان مسیری که خود حکومت اعلام می کند، انتخاب می کنیم و در همان مسیر ها راه می رویم. ما برای حفظ خودمان جای دیگری نمی رویم.
شاید بشود گفت این روش در ایران اختراع شده و مطمئنا بعدا در کتاب های مبارزات بی خشونت آموزش داده خواهد شد که ایرانی ها چگونه از پتانسیل های خود حکومت استفاده کردند و هم خودشان را حفظ کردند و هم اینکه به این روش شعار های خودشان را داخل محتوای حکومت ریختند.

2. استقرار در محل های مناسب مسیر برای گرفتن فیلم و عکس: گرفتن فیلم و عکس و پخش شعار احتمالا از روی بلندی و سایر موارد بخشی از آکسیون است و ابزار نیرومندی است که حرکت خودمان را به سراسر دنیا می بریم. باید مسیر ها را شناسایی کنیم و از قبل جاهای مناسبی را در نظر بگیریم که بتوانیم از آن جا فیلم و عکس درست بگیریم.

3. جدا نشدن از یکدیگر، زن و مرد، پیر و جوان: در مسیر راهپیمایی هرچه صفوف فشرده تر، به سبک بچه های کره جنوبی، دست ها را محکم تر به هم دادن، در کنار هم بودن زن و مرد و پیر و جوان که کمک می کند صف ما از حکومتی ها جدا بشود، جوان ها بخصوص مسن تر ها را دعوت کنند که بیایند. این نمایش شکوهمندی است که می تواند بیش از پیش موثر باشد بخصوص اینکه حکومت امکان برخورد را هم از دست داده؛ همان طور که روز قدس و بعد از آن هم دیدیم. بنابراین صفوف فشرده و عظیم ما، ضامن حرکت عظیم و بزرگ ماست.

4. آوردن اتومبیل و حضور در خیابان ها: بخصوص اینکه اگر مقر های سپاه را که نیروهای سرکوب گر از آنجا می آیند؛ قرارگاه ثارالله تا سایر مقر ها را، شناسایی کنیم و در مسیر حرکت آن ها با اتومبیل خودمان راهبندان ایجاد کنیم، جابجایی کودتاچی ها را دشوار می کنیم و در واقع سواره نظام ما اتومبیل هایی هستند که به خیابان می آیند و می توانند بچه های پیاده را حمایت کنند. به این روش با ایجاد ترافیک جابجایی کودتاچی ها را سخت می کنیم.

5. سرساعت آمدن: ساعتی که اعلام می شود را باید در نظر بگیریم و سر آن ساعت برویم.

6. ندادن دستگیری: به هیچ عنوان نباید بگذاریم کسی از ما را دستگیر کنند.

7. همراه داشتن پاره ای علامت ها به خصوص عکس شهدا و علامت های سبز جنبش: که نتوانند از جمعیتی که ما داریم، سوء استفاده کنند.

راجع به این دستورالعمل های ساده و مسائلی که حول و حوش حرکت بزرگ 13 آبان باید با همدیگر مرور کنیم، در روزهای بعد هم صحبت خواهم کرد.

تا فردا، شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید
به امید پیروزی ایران و ایرانی