محسن سازگارا

سلام
دوشنبه 28 دی ماه 1388 – 18 ژانویه 2010 میلادی

درمورد شش موضوع امروزصحبت می کنیم.

اطلاعیه مادران داغدار
به دنبال اینکه روزشنبه نگذاشته اند تجمع مادران داغداردرپارک لاله برگزارشود وازیکی دوساعت قبل از آن تمام پارک را سرکوبگران اشغال کرده بودند،اعلامیه ای مادران داده اند. درآن به درستی گفته اند که ممکن است که پارک لاله را ازمابگیرید ولی نه همه ایران را. بهترین روشی که مادران دنبال کرده اند پراکنده شدن واحتمالا قرارهای بعدی درچندین نقطه و درمناطق مختلف بوده.

اطلاعیه کارگران ذوب آهن اصفهان
اطلاعیه مفصل وخوبی کارگران ذوب آهن اصفهان منتشر کرده اند ودرآن اعلام کرده اند که اعتصاب وزندگی بهترحق کارگراست. حق اعتصاب و داشتن سندیکای قانونی ازمواردی است که کارگران می توانند درتمام خواسته هایشان آن را ذکر بکنند. این کارگران اعلام کرده اند که یک شورای موقت مخفی درست کرده اند تا زمانی که فضا طوری باشد که بتوانند شورای موقت خودشان راعلنی بکنند. خواسته ی حق سندیکا وقانونی بودن اعتصاب با سندیکاهای قانونی وحقوق ودستمزدهای عقب افتاده وزندگی بهتر، خواسته مشترکی است که تقریبا درتمام حرکتهای کارگری دیده می شود والبته هرکارخانه هم مسائل خاص خودش را احتمالا درارتباط با مدیریت، مشکلات ومسائل صنفی یا حتی سیاسی درهراستانی می تواند جداگانه داشته باشد.
اما همان طورکه دانشجویان دو خواسته"آزادی دانشجویان دربند" و "محاکمه کسانی که به حریم دانشگاه تجاوز کرده اند"، را پای ثابت خواسته هایشان کرده اند، کارگران هم تقریبا درهمه جا، پای ثابت خواست هایشان را داشتن حق سندیکا وقانونی بودن اعتصاب و به تبع آن قانونی بودن اعتراض کارگری کرده اند و دوم پرداخت دستمزد وحقوق معوقه وزندگی بهتربرای خودشان واحیانا افزایش دستمزد وارتقای سطح زندگی شان.
این کاری که کارگران ذوب آهن کرده اند(یعنی شورای موقت مخفی که درست کرده اند) برای جنبش کارگری ایران می تواند راهگشایی خوبی باشد.
دیگران هم نه فقط درسطح جنبش کارگری بلکه درسطح جنبش معلمان یا سایربخشهای جامعه همین مسیررا دنبال بکنند.
وقتی که حکومت سرکوبگر خشنی است که هرحرف عادی را برنمی تابد ودست به دستگیری می زند، لذا مخفی کردن فعالین ویا گاهی بودن یک کسانی جلوی پرده وفعالین اصلی پشت پرده وامثال این روشها کارآمدی دارد
وبیخود نباید که فعالین شناسایی ودستگیر بشوند.

دانشجویان تمام کشورهای عضواتحادیه اروپا یک اتحادیه دارند.

اتحادیه دانشجویان اروپایی با اطلاعیه ای که منتشرکرده اند دستگیری و شکنجه دانشجویان ایران را محکوم کرده اند.اعلام همبستگی با دانشجویان ایرانی کرده اند وخواستار این شده اند که دولتهای اروپایی با تحریم یا روشهای دیگر فشاربیاورند که دست ازدستگیری، سرکوب، شکنجه و زندانی کردن دانشجویان بردارد.
همانطور که روزهای قبل هم اعلام کردم دراقصی نقاط دنیا اقشارمختلف دانشجویان، کارگران، جوانان، زنان، سازمانها ی مختلف مردمی با جنبش سبز ایران و مبارزات قهرمانانه ملت ایران اعلام همبستگی کرده اند و می کنند.

پناهنده شدن دو دیپمات ایرانی در اروپا
خبرهایی دال براین رسیده که دودیپلمات دیگرایرانی هم که نستبا مقامات ارشدی دارند دردوکشوردیگراروپایی انگلیس و آلمان تقاضای پناهندگی احتمالا کرده اند وقصد بازگشتن به ایران را ندارند و اعتراض خودشان را به دولت کودتایی احمدی نژادبه این طریق احتمالا اعلام خواهند کرد.

محکومیت زندان برای صفایی فراهانی و بهزاد نبوی
آقای محسن صفایی فراهانی وبهزاد نبوی هرکدام به 6 سال حبس تعزیزی به جرم تبلیغ علیه نطام واقدام علیه امنیت ملی. این دوجرم تقریبا می توان گفت که درتمام کیفرخواستهایی برای بچه های که زندان رفته اند مطرح شده ومشترک است. مواد قانونی این دوبند درقانون تعزیرات اسلام به قدری کشداراست که هرکسی را می شود به این جرمها محکوم کرد.
یک مصاحبه یا صحبت ساده را می توانند بگویند تبلیغ علیه نظام ویک سخنرانی یا مشارکت کردن در یک تظاهرات را هم می توانند بگوینداقدام علیه امنتی ملی.به هرحال این دو نفررا به همین دوجرم -- که همانطور که گفتم شاید درپرونده همه کسانی که دستگیر کردند دیده بشود ومشترک است- دردادگاه بدوی محکوم کرده اند. آن چیزی که درباره کودتا چی ها قطعی است که اگر خیالشان راحت بشود ازاین که جنبش بزرگ مردم، اقیانوس خروشان مردم خسته شده یا فرسوده شده یا نمی آید توی خیابان یا ترسیده وبا ترفندهایی که می زنند مطمئن بشوند که توانسته اند جنبش مردم به عقب برانند، آن وقت به نظرم رفتارشان با زندانیها بداندربدترخواهد شد واگردستشان برسد حتی اعدام هم خواهند کرد.
بنابراین مهم این است که حرکت ما در22 بهمن وآکسیون هایی که از الان تا 22 بهمن می کنیم و حضورپرقدرت مردم بهترین پشتوانه حفظ بچه هایی است که درزندان هستند ومی تواند جلوی دست خونریزحکومت را بیش ازهرچیزی بگیرد وآن را به عقب براند.

پاسخ به یکی دیگرازسوالات متداول
درادامه سوالاتی که اغلب پرسیده می شود ومن درفارسی خلاصه اش را"ساپ" گذاشته ام، این سوال یکی ازرایج ترین آنهااست. سوال این است که ما مبارزه بی خشونت را می خواهیم دنبال کنیم اما حکومت خشونت می کند. با حکومتی مواجه ایم که خشونت ورزی می کند. چکارباید بکنیم؟
پاسخ این سوال چند بخش دارد.اول اینکه خشونت ورزی یک حدی دارد ویک تعریفی برایش داریم. وقتی که مواجه می شویم با ماموران حکومت، هرکاری که درذهن اوخشونت ورزی را برایش مباح و موجه می کند خط قرمزی است که نباید ازآن عبورکرد.

نکته دوم این است که معنی آن این نیست که ما موظف ایم که کتک بخوریم یا زخمی بشویم وهیچ کاری نکنیم. دفاع مشروع حق ماست.

امانکته سوم این است که تنها راه جلوگیری از خشونت وزری حکومت، دفاع مشروع ازخودمان نیست بلکه اصلی ترین کارما طراحی آکسیونها و کنش های سیاسی است که اساسا امکانی نمی دهد به حکومت که ازابزارخشونت ورزی اش استقاده کند. به همین دلیل هم درپاسخ سوالات قبلی روزهای قبل هم عرض کردم که الزاما رفتن توی خیابان تنها روش مبازه بی خشونت نیست.ما رفتن به خیابان را درموعدهایی که حکومت خودش روزهایی را دارد، انتخاب کرده ایم .برای اینکه قدرت نمایی می کنیم ومی رویم حرکت میلیونی مان را مطرح می کنیم. که همیشه هم وقتی این کاررا کرده ایم حکومت گیج شده وبعدش دچارریزش شده و دنیا هم دیدش تغییرکرده.
ولی روشهای دیگری که انتخاب می کنیم مثل کم کاری، شعار نویسی، تظاهرات برق آسا، اعتصابی که دانشحویان شروع کردند، اعتصابات کارگری، جنگ روانی که می کنیم، شناسایی مزدوران، شکاف انداختن بین شان، مشروعیت زدایی ازحکومت ودهها روشی که تا الان اتخاذ کرده ایم، ازنوع کارهایی است که امکان خشونت ورزی را ازآنها می گیرد هرچقدرهم که بخواهند خشن باشند.
جایی هم که وارد خیابان می شویم وبا مامورحکومت برخورد می کنیم،حواسمان هست که ما اسیرخشونت نمی شویم.
درروزعاشورا بچه ها به خوبی نشان دادند وقتی ازخودشان دفاع هم می کنند مرزش تاجایی است که ازخودشان دفاع می کند، خلع سلاح می کنند که طرف بداند نمی تواند خشونت ورزی کند وبعد رهایشان می کنند تا برود. بنا براین استراتژی مبازرات بی خشونت همانطورکه قبلاهم صحبت شده براساس جذب ستونهای قدرت حکومت دراقیانوس خروشان مردم بنا شده واین روش است که قدرتمندترازمبارزات خشونت باراست.

تا فردا شاد و موفق و پیروزباشید
به امید پیروزی ایران و ایرانی