محسن سازگارا

سلام
پنجشنبه 15 بهمن 88، 4 فوریه 2010 میلادی
امروز راجع به چهار موضوع صحبت می کنیم؛
موضوع اول: تجمع کارگران شرکت آونگان اراک، برای حقوق و دستمزدشان است. این
کارخانه قبلا هم مشکل داشته و هنوز مشکل بچه های آونگان رفع نشده و کماکان به
دنبال مطالبات معوقه و حقوق پرداخت نشده شان هستند.
موضوع دوم: برای پنجمین شب متوالی مردم جلوی زندان اوین تجمع کردند. شب گذشته
چهل نفر دیگر آزاد شدند و در اکثر سایت ها پیشنهاد است که جمعه ساعت هشت شب
جلوی اوین تجمع بزرگ باشد. به نظر من کار خوبیست. همان طوری که شب های قبل هم
صحبت شده و از این تجمع به عنوان یکی از جبهه های مهم جنبش بحث کردیم، به نظرم
دعوت به تجمع جمعه هم دعوت مناسبی ست و فقط باید که هوشیاری داشت و حرکتی که
روز جمعه اربعین برای کمک به زندانیان سیاسی و پشتیبانی از آن ها می تواند جلوی
زندان اوین تکمیل بشود.

موضوع سوم: شب گذشته در بیشتر نقاط شمیرانات تهران الله اکبر گفته شده و یادمان
باشد که شب 22 بهمن حکومت هم می خواهد الله اکبر بگوید به احتمال زیاد حکومت می
آید از بلندگوی مسجد ها استفاده کند و صدای بلندی را به عنوان طرفداران خودش جا
بزند. اما حسب معمول جنبش سبز ساعت 10 شب این صدای اکثریت مردم است که تمام شهر
های کشور را به لرزه در می آورد.
موضوع چهارم: بحثی است که راجع به 22 بهمن داریم و راهپیمایی بزرگ و سرنوشت ساز
و تعیین کننده ای که راجع به 22 بهمن داریم. من 9 پیشنهاد ساده را می خواهم
راجع به 22 بهمن ارائه بکنم:
حرف من براساس نکاتی است که مکرر در مکرر بحث شده و خود شما بهتر از من آن را
می دانید و خودتان هم پیشنهاد کردید.
1- مسیر راهپیمایی را شناسایی بکنیم. با توجه به اینکه حکومت خودش مسیرهای
راهپیمایی اعلام خواهد کرد، در تهران و تمام شهر ها، خواهش من اینست که بچه های
بخصوص فعال این مسیر ها را یکی دو روز قبل از راهپیمایی خوب شناسایی بکنند، از
روی نقشه، در خود مسیر، راه های منتهی به آن ها و راه های گریز از آن ها هر چه
ما از مسیر راهپیمایی بهتر شناخت داشته باشیم، کارمان آسان تر خواهد بود.
2- محل های مناسبی در مسیر را برای گرفتن فیلم و عکس انتخاب کنیم. همین
طور می شود از محل های مناسبی اعلامیه یا کاغذهای سبز پایین ریخت و یادمان باشد
فیلم و عکس بخشی از حرکت ما و جنبش ماست که هم ما را در دنیا ثبت می کند و هم
در تاریخ جای ما را باز می کند. به هر حال یک عده باید به طور قطع اصلی ترین
کارشان را بگذارند برای اینکه در جایی بایستند که شات های بلند و نشان دهنده
جمعیت بزرگ را بگیرند و یا صحنه های استثنایی را ثبت کنند.
3- از دیگران برای شرکت در راهپیمایی دعوت بکنیم. یعنی هرکسی که مطلع شده،
پدر، مادر، پدر بزرگ، مادر بزرگ، دوست، آشنا، فامیل و هرکسی را که می توانید
تشویق کنید برای اینکه روز 22 بهمن در شهر شما برای راهپیمایی بیاید و از حقوق
مردم دفاع بکند و این صف آرایی که حکومت دعوت کرده صف ملت را هرچه بزرگ تر
بکنیم، حرکتمان محکم تر می شود و پیروزی مان قریب الوقوع تر می شود.
4- در طول مسیر از همدیگر دور نیفتیم. زن و مرد، پیر و جوان، دوش به دوش
همدیگر حرکت بکنیم. و بسیار مناسب است که جوانتر ها دست هایشان را به هم گره
کنند مثل بچه های کره جنوبی که بهترین مثال برای اینجور حرکت هستند در تظاهرات
و اگر کسی جدا افتاد بارها تمرین کردیم و بارها در فیلم ها دیده ایم که اگر پای
درگیری وسط بیاید وقتی ممکن است کسی دستگیر بشود یا کتک بخورد که تنها افتاده
باشد. بنابراین در گروه های زیر 40-50 نفر حرکت نکنید. بخصوص موقع برگشتن از
راهپیمایی حواسمان باشد که تنها نباشیم. چون ممکن است گرگ ها در کمین شکار
باشند.
5- آوردن اتومبیل و حضور با اتومبیل در خیابان ها هم نشان داده که موثر
است بخصوص اینکه در تهران قرار بر اینست که در انتهای راهپیمایی 22 بهمن جمعیت
به سمت زندان اوین هم حرکت کند و یا نقاط حساس دیگر. بنابراین کسانی که اتومبیل
می آورند، با ایجاد ترافیک مسیر جابجایی کودتاچیان و سرکوبگر ها را ببندند.
6- سر ساعت بیاییم. یعنی اگر شروع راهپیمایی ساعت ده صبح است، اگر مثلا
آقای کروبی اعلام می کند که من ساعت ده صبح در میدان هفت تیر هستم و از آن جا
حرکت می کنم و یا خانم رهنورد اعلام می کند که ساعت یازده صبح از دانشگاه
تهران حرکت می کنم، یا آقای مهندس موسوی، سعی کنیم سر ساعت در آن مکان ها حاضر
بشویم چون این دیر و زود آمدن به حرکت صدمه می زند. در هر کجای شهر که می
خواهیم در مسیر حرکت بکنیم، سعی کنیم به موقع بیاییم که دیگران منفرد نباشند.
7- ندادن دستگیری، اگر به هر دلیلی کودتاچیان بخواهند دستگیری بکنند و
دیده ایم که بعدا با آن می خواهند رعب و وحشت ایجاد بکنند، با همان اصل جدا
نشدن از یکدیگر و برخورد کردن با پلیسی که می خواهد دست به دستگیری بزند، سعی
کنیم که از دستگیری جلوگیری کنیم.
8- همراه داشتن پاره ای از علامت های جنبش و بخصوص عکس شهدا، یعنی در این
زمینه، چون در روز 22 بهمن صف آرایی است که خیلی روشن طرفین به آن دعوت کرده
اند، بنابراین با نمادهای سبز، با پارچه های سبز، یادم است که در روز قدس بچه
ها توپ پاره سبز همراه داشتند و روی سرشان کشیده بودند برای اینکه با هلی کوپتر
هم نتوانند به نفع خودشان بهره برداری کنند. به هر حال به همراه داشتن رنگ سبز
و علامت های جنبش و عکس شهدا صف ما را از کودتاچیان جدا می کند. حتی ساده ترین
کار نشان دادن وی است که همین کار را می تواند برای ما بکند.
9- حفظ انضباط مبارزات بی خشونت، یعنی آنچه که به مبارزات بی خشونت معروف
است، اصل مهمش این است که ما نباید کاری بکنیم که خشونت ورزی در ذهن کودتاچیان
موجه شود. این به این معنی نیست که از خودمان دفاع نکنیم. از عاشورا جنبش به
کودتاچیان اخطار کرده که اگر بخواهد دست روی مردم دراز کند، مردم از خودشان
دفاع می کنند. ولی این دفاع کردن تا اندازه ای است که جلوی خشونت ورزی آن ها را
بگیرد. هیچ گاه کاری نمی کنیم که خشونت متقابل تلقی شود. و سرکوب در ذهن
کودتاچیان و جلوی دوربین ها موجه شود. اگر حمله کنند از خودمان دفاع می کنیم، و
حد ما تا همان جاست. بعلاوه اینکه حمله و آتش زدن و تخریب و غیره در کار ما
نیست. اما این بحث که در روز 22 بهمن چقدر امکان دارد ما به آکسیون نهایی برسیم
و بتوانیم مراکز قدرت رژیم را بگیریم، مثل زندان، مثل بیت رهبری، مثل خود احمدی
نژاد، مثل دادستانی، مثل وزارت کشور، مثل استانداری و مراکز رادیو و تلویزیون
در شهرستان ها، این بحث را روزهای دیگر تا 22 بهمن خواهیم کرد.
تا فردا شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید.
به امید پیروزی ایران و ایرانی