February 5, 2010

متن پیاده شده روزجمعه ۱۶ بهمن ۱۳۸۸

سلام
جمعه 16 بهمن 88، 5 فوریه 2010 میلادی
امروز در مورد 8 موضوع صحبت می کنیم.
موضوع اول پاسخ به دو سوالی است که من خلاصه دهها سوال را طی این دو سوال سعی
می کنم پاسخ بدهم .سوال اول این است که آیا در 22 بهمن آکسیون نهایی اتفاق می
افتد؟ به زبانهای مختلف این سوال مطرح شده، این نکته را من باید پاسخ بدهم که
زود هنگام اگر به سراغ آکسیون نهایی برویم ، این امکان هست که اگر کمر حکومت
نشکسته باشد جنبش با شکست مواجه بشود،ولی تمام مسئله این هست که از روز نخست
جنبش سبز بر اساس چهار هدف مشروعیت زدایی، تقویت همبستگی و مقاومت ملی،ایجاد
شکاف و فرسایش کودتا چیان،و فلج سازی آنها تمام آکسیونهایش را شکل داده، گاهی
یک آکسیون به هر چهار هدف کمک کرده یا چند تا از آنها و آهسته آهسته آمده جلو،
الان که قرار داریم توازن قوا به گونه ای است که به جرأت میتوان گفت که سمت ملت
در رسیدن به اهداف تا حد زیادی موفق بوده،خیلی جلو آمده و حکومت در موضع ضعف
قرار گرفته.از اینجا به بعد آکسیونهایی که جنبش میگذارد، به خصوص مواقعی که
میلیونی به خیابان می آید
،ممکن است آن چیزی که به آکسیون نهایی معروف است اتفاق بیافتد،هیچ کس حوادث را
دیگر نمیتواند پیش بینی بکند،در تمام انقلابها و جنبشهای این چنینی این طور
بوده که یک حادثه اتفاق افتاده ولی وقتی که توازن قوا به هم خورده مردم در یک
فاصله کوتاهی پیروز شدند به خصوص که جنبش ما به گونه ای پیش آمده که به احتمال
زیاد فاز نهایی اش به شکل مسیر کوتاهی است که همه مردم را به خیابان می آورد و
مراکز قدرت رژیم سقوط می کند و همه جا تعطیل میشود و به مردم می پیوندند.به
احتمال زیاد قابل پیش بینی است که چنین سر نوشتی اتفاقی می افتد ،اما آیا اتفاق
پیش بینی نشده ای در راه است؟ اگر 22 بهمن هم نباشد مطمئن باشید که چندی قبل
یا چندی بعد از 22 بهمن خواهد بود. به هر صورت الان میتوان گفت که انچه که
حکومت داشته یعنی سرکوب اولیه،تجاوز،تهدید،زندان،گروه ترور،دستگیری،محارب
خواندن و اعدام و همه این کارها را در دور دوم خشونت ورزی اش در بعد از عاشورا
همه راانجام داده است.


و ما یادمان هم باشد که با مقاومت مدنی، با مبارزات بی خشونت ، با آمدن در
خیابان به عنوان یکی از آکسیونهای مهمی که تقویت همبستگی و مقاومت عمو می را می
کند وآنها را مثل یک بوکسور ورزیده مشتی به چانه شان می زند که گیج در وسط
رینگ رها می شود ،این کارها را نمی کنیم فقط برای اینکه مثلا فکر کنیم حکومت
فقط رویش کم می شود یا فکر کنیم که مثلا اگر ما نشان دهیم که اکثریت آنها قانع
می شوند و کنار می روند،قبلا هم عرض کردم که ما با مبارزات بی خشونت نمی خواهیم
که دیکتا تور را قانع بکنیم ، هیچ دیکتاتوری قانع نمی شود، ما با مبارزاتی که
میکنیم پایین می کشیمش،شکستش می دهیم و مزمحلش میکنیم و یادمان هم باشد که
وقتی ضربات متعدد بهش میزنیم او در واقع ممکن به یک نقطه ای برسدکه ضربه نهایی
دیگر یک مشت محکم نیست بلکه با یک تلنگر ممکن زمین بخورد وقتی که گیج است.من
بنا بر این نکته ام این است، در پاسخ این سوال که آیا در 22 بهمن آکسیون نهایی
میتواند اتفاق بیافتد ؟ یا کمی قبلش یا کمی بعدش.
پاسخ این است که با توجه به توازن قوا اگرجمعیت چند میلیونی در کمال آرامش ،
صلح، پاشو در خیابان بگذارد، آنچنان این توازن قوا به هم خورده که هر لحظه آن
آکسیون نهایی میتواند اتفاق بیافتد.اما آیا الزاما در این روز اتفاق می افتد ؟
معلوم نیست ،اما این را می شود گفت که سپاهی ها ،استراتژیستهای کودتا چی ها
اشتباه بزرگی کردند ، آنها در واقع آمدند خودشان را در معرض آزمون و آزمایش
قرار دادند ، خودشان را با تمام توانشان دارند در روز 22 بهمن به خیابان می
آورند،آمدند و آن تظاهرات دولتی را که در روز 9 دی گذاشتند و مردم را به خیابان
آوردند پنجاه هزار،صد هزار نفر حداکثررا دروغ گفتند و گفتند و کردندش چندین
میلیون و حالا بعد از آن بازیشون این است که می خواهند در میدان آزادی صد هزار
نفر فدویست هزار نفر اگر زورشون برسد از سراسر ایران بیاورند ،خبرنگاران خارجی
را هم بیاورند،اینترنت را هم قطع کنند،بلکه راه میدان را هم مثلا ببندند،
آدمهای خودشان ا بگذارند فیلم بگیرند،عکس بگیرند به دنیا بدهند،فیلم و عکس ما
بعدا برسد و فکر می کنند که با این روش می توانند این نمایشی را که همیشه
میدهند بدهند و اعلام هم کنند که مردم ای طرف هستند و میلیونها نفر از رژیم یا
آقای خامنه ای یا احمدی نژاد حمایت می کنند، در حالی که چند تا چیز را پیش
بینی نکرده بودند.
یکی محکم بودن رهبران جنبش که ایستاده اند،یکی نترسیدن مردم که اعلام کردند حتی
خا نواده های اعدامی ها جا نزدند و سفت ایستاده اند و می گویند که می آییم و
یکی هم این اتحاد و همبستگی که دارد شکل می گیرد و مردم دارندبه خیابان می
آیند. بنا بر این اشتباه بزرگی که کردند فرصت مناسبی است برای جنبش که می تواند
ضربات اگر نه نهایی ، ولی ضربات بسیار بزرگ و تعیین کننده ای را به کودتا چی ها
بزند ،به خصوص اینکه احمدی نژاد را دارند می آورند در میدان آزادی بنا بر این
می تواند چائوچسکویی اتفاق بیافتد،به خصوص اینکه تاکید شده که وقتی راهپیمایی
22 بهمن برگزار شد، با نمادهای سبز آمدیم به خیابان،بعد از ظهرش هدف بعدی
تظاهرات مقابل زندان اوین است،تمام مراکز رژیم در واقع باید به خودشان
بلرزند.بنا بر این باز هم تکرار میکنم اینکه در واقع تمام مراکز رژیم از این به
بعد در خطرند،به خصوص با اشتباه استراتژیکی که کردند و تمام هستی شان را کودتا
چیان در 22 بهمن میخواهند به میدان بیاورند،این امکان را به ما میدهد که هر چه
قدر بیشتر،هر چه قدر بیشتر،میلیونی به خصوص در شهر تهران پامونو در خیابان
بگذاریم امکان فرو پاشی حکومت بسیار بسیارنزدیکتر می شود.
اما سوال دوم که به کرات بچه ها پرسیدند که اینکه از شهرستان به تهران بیاییم
یا نیاییم ، من باز هم این پاسخ را تکرار میکنم که الان تمام قواشون را در
تهران جمع میکنند شهرستانها بسیار بسیار مناسب برای اینکه آکسیون داشته باشیم و
حرکت بکنیم و من خواهشم از بچه های شهرستانها این است که با موبایل ،با تلفن ،
با هر وسیله ای که می دانند دائما در جریان اخبار تهران در روز 22 بهمن هم
باشند ،چرا که حکومت باید بداند که وقتی که میلیونها نفر در سراسر ایران درتمام
شهرستانها به خیابان می آیند تمام مراکز قدرتش درتمام شهرستانها هم در
خطر،زندانها،دادستانی های انقلاب،استانداریها،مراکز رادیو و تلویزیون،باید
بداند که تمام اینها با هر تحولی که بشود در معرض برخورد مردم قرار دارد ،برای
اینکه حرف نهایی را به حکومت بزنند ، ولی اگر بچه ها یی که در شهرستان هستند
احساس می کنند که نمیتوانند در شهرشان مفید باشند و جو به گونه ای است که
نمیتوانند آکسیون مثبت و بزرگی بکنند ،آنوقت آمدنشان به تهران به بچه های تهران
کمک میکند ،و اگر نه یک نکته خوب این است که در تمام مراکز استانها امکان اینکه
راهپیمایی های بزرگ در مسیرهایی که خود حکومت هم ناچاراعلام بکند برگزار شود
با توجه به اینکه نیروهاشون در تهران هستند،میتواند هم کودتا چی ها را سرگرم
کند وهم اینکه هر تغییر و تحولی درتهران به شهرستانها یا بر عکس درشهرستانها
به تهران کمک کند.
نکته دوم شلوغی ها در شهر لار که برای چهارمین روز ادامه دارد،مرگ بر دیکتاتور
گفته شده،لاری های مقیم شیراز هم پشتیبانی شان را اعلام کردند.
نکته سوم نود نفر از نخبگان و روشنفکران لبنان از جنبش سبز ایران حمایت و
پشتیبانی کردند.111 نفر از اساتید ایرانی هم به چین و سرمقاله ارگان حزب
کمونیست چین که جنبش سبز ایران را متهم به وابستگی کرده اعتراض کردند.
نکته چهارم اعلامیه مادران داغدار است در محکومیت اعدامها و اعلامیه زندانیان
سیاسی که برای 22 بهمن دعوت به راهپیمایی کردند و تاکید بر درستی حرف اقای
مهندس موسوی و کروبی که قوه قضاییه را ضابط دستگاه امنیتی خواندند.
نکته پنجم اعلامیه 17 تشکل شورای هماهنگی جبهه اصلاحات که آنها هم دعوت به
راهپیمایی 22 بهمن کردند.
نکته ششم این است که در تهران در بالای تونل توحید عکس آقای خامنه ای را آتش
زدند.
نکته هفتم این است که در خارج از کشور در برلین بچه ها با تظاهرات اجازه ندادند
که جشن سالگرد انقلاب اسلامی بگیرند،در نیویورک هم بچه ها مترصد این هستند که
این کار را با نمایندگی بکنندو در بسیاری دیگر ازشهرهای خارج از کشور.
ونکته آخر هم اینکه ارتش سایبری که این روزها در حال هک کردن سایتها هستش نکاتی
را در موردش باید صحبت بکنیم که موکول به فردا میکنم.
تافردا شاد ،پیروز،موفق وسرافراز باشید
به امید پیروزی ایران وایرانی