سلام،
یکشنبه 18 بهمن ماه 88، هفتم فوریه ی 2010 میلادی
امروز در مورد هفت موضوع صحبت می کنیم.
*مسیرهای پیشنهادی برای راه‌پیمایی 22 بهمن*
موضوع اول، حرکت بزرگ ملی در 22 بهمن است. همان طور که روزهای قبل هم صحبت
می‌کردیم، ابعاد کار حکومت و کودتاچیها بیش از پیش در حال روشن شدن است.
کودتاچیها با به خدمت گرفتن بیش از ده هواپیما از نیروی هوایی و قطارهای
اضافه از راه آهن و چند هزار اتوبوس از صنایع دفاع و صرف کردن میلیاردها تومان
از پول کشور ـ در حالی که کارگران کارخانه‌ها گرسنه هستند ـ سعی می‌کند با
سهمیه‌بندی‌ای که در استان‌ها کرده است، بتواند افراد را به تهران برساند.
ظاهراً تا الآن 30,000 نفر را توانسته‌اند قطعی کنند و امیدشان این است که [این
تعداد را] برسانند به 100,000 نفر و از تهران هم امید دارند که 100,000 نفر جمع
کنند و با 200,000 نفر، آن نمایش را که می خواهند، به انجام برسانند یعنی این
که از میدان آزادی تا میدان انقلاب در تهران را به دست بگیرند، بلندگوهای خیلی
قوی در مسیر بگذارند مثل 13 آبان که از روی وانت‌ها با بلندگوهای قوی شعر
می‌دادند، این دفعه به طور متمرکز از بلندگوهایی که بر روی تیرهای چراغ برق
گذاشته‌اند صدای بلند تولید کنند و کمبود نفرات‌شان را هم با پرچم‌های دو ـ سه
متری که درست کرده‌اند روی سرشان بکشند تا کمبود آدم‌هاشان دیده نشود و به این
ترتیب به قول بچه‌ها «تظاهرات دزدی» کنند. یعنی بتوانند جمعیت میلیونی را که
می‌آیند، متعلق به خودشان جلوه دهند و بتوانند نمایش دهند. به نظر می‌رسد بیش
از هر چیزی هم این نمایش به درد آقای خامنه‌ای خواهد خورد برای این که او را هم
باید قانع کنند که اکثریت ملت با او مخالف نیستند. هم چنان که بعد از روز
عاشورا هم حال آقای خامنه‌ای بسیار بد بود.
اما نقشه‌ای را که من الآن می‌خواهم به شما نشان بدهم، نقشه‌ای است که دیدم از
طرف شورای هماهنگی 22 بهمن و از طرف یک سری از بچه‌های فعال، در سایت youtube و
بالاترین گذاشته شده بود و به نظرم پیشنهادهای خوبی در آن وجود دارد. پیشنهاد
اصلی این بچه‌ها این است که مسیر اصلی حرکت ما از میدان امام حسین به سمت میدان
آزادی است. اصولاً در 22 بهمن هم مثل سایر تظاهرات‌های حکومتی برای این که در
امان باشیم و دچار درگیری نشویم، در همان مسیرهایی که حکومت اعلام می‌کند حرکت
می‌کنیم و در همان مسیرها شعار می‌دهیم تا از گزند آنها در امان باشیم. اما
چون بسیاری از مسیرهای شمال به جنوب و جنوب به شمال و شرق به غرب از مسیر میدان
انقلاب تا میدان آزادی می‌تواند عبور کند، نهایتاً این منطقه، شلوغ‌ترین مسیر
خواهد شد و سنجش افکاری که انجام شده نشان می‌دهد که حداقل 2 میلیون نفر مصمم
هستند که پایشان را در میدان بگذارند. تصور می کنم با توجه به حساسیتی که وجود
دارد، این جمعیت در تهران توان افزایش به دو برابر را هم خواهد داشت. به هر
صورت، نکته مورد توجه این بچه‌ها این است که می‌گویند از میدان امام حسین تا
میدان آزادی که مثلاً از مراکز تجمعی مثل میدان هفت تیر، میدان ولی عصر، میدان
صادقیه یا از سایر خیابان‌ها، از شرق یا از جنوب بخواهیم به این مسیر بپیوندیم
و جمعیت بزرگ‌مان را نشان دهیم، اگر به هر دلیلی، با تدارکی که حکومت کرده،
دیدیم که در مسیر انقلاب به آزادی، می‌خواهند جلوی ما را بگیرند و درگیری و
سرکوب درست کنند و چون ما زن و مرد و پیر و جوان حضور داریم، نمی‌خواهیم درگیری
کنیم، بنابراین مثل سایر تظاهرات دیگه، بهتر است مسیرهای جایگزین را هم از پیش
بدانیم. در واقع دو مسیر شمال ـ جنوبی وجود دارد. یکی، بچه‌هایی که از جنوب
می‌آیند، وقتی بیت رهبری، میدان پاستور و مسیر خیابان کارگر در سر راه‌شان قرار
دارد، اگر به سمت شمال حرکت کنند، یک مسیر از طریق میدان ولی عصر و خیابان ولی
عصر به سمت شمال است که در تظاهرات قبلی هم همیشه مسیر شناخته‌شده‌ای برای ما
بوده است و یکی هم از مسیر میدان توحید حرکت بشود تا زندان اوین. البته صدا و
سیما و زندان اوین، هر دو، در مسیر ما قرار دارند. چرا که قرار ما هم بر این
است که بعد از تظاهرات هم وقتی از 10 صبح شروع می شود و 1 یا 2 ظهر تمام
می‌شود، یک تظاهرات بزرگ هم در مقابل زندان اوین برای زندانیان‌مان داشته
باشیم. بنابراین، دو مسیر جایگزینی که پیشنهاد کرده‌اند (در صورتی که مسیرهای
اصلی با مشکل مواجه شوند)، به نظرم مسیرهای خوبی است. این را هم عرض کنم که من
پیغام‌هایی از هم بچه‌های سه راه آذری و اسلام شهر و اکباتان و آپادانا ـ به
خصوص بچه‌های جنوب شهر ـ داشته‌ام که می‌گویند وقتی ما به میدان آزادی برسیم،
مطمئن باشید که 100 یا 200 هزار نفر آنها را می‌توانیم جمع کنیم و آنها را در
واقع جارو کنیم. بنابراین، این باز تأکیدی است بر این که بچه‌هایی که از
مسیرهای دیگر می‌آیند و می‌خواهند از میدان امام حسین تا آزادی را پر کنند(مثل
راه پیمایی بزرگ 25 خرداد)، اگر به هر دلیل با مشکلی بر خورد کنند، این دو مسیر
جایگزین جنوب ـ شمال را می توانند بچه‌های شمال و شرق تهران پر کنند و آن بخش
از بچه‌های جنوب تهران و غرب میدان آزادی، خودشان می‌توانند میدان آزادی را جمع
کنند. اما اگر مشکلی نباشد، طبیعی است که مسیر امام حسین به آزادی را می‌توانیم
پر کنیم و تمام میدان آزادی را هم بپیوندیم به بچه‌هایی که از غرب یا جنوب به
میدان آزادی آمده‌اند و مجموعه را مال خود کنیم. اما به هر حال، تصمیم نهایی را
هم طبیعی است که در میدان عملیات می‌گیرند. اگر هم حتی این مسیرهای جایگزین
مشکل داشت، ما قبلاً هم تمرین کرده‌ایم و خیلی خوب می‌دانیم که چگونه در تمام
سطح شهر پخش می‌شویم و مثل چهلم شهدا (ندا و دیگران) که چند ساعت شهر در اختیار
جنبش سبز بود، می‌توانیم تمام شهر تهران را در اختیار بگیریم. در هر صورت، باز
هم در روزهای آینده در مورد مسایل 22 بهمن صحبت می کنیم. اما چیزی که واجب است
این است که بدانیم حکومت با توجه به حرف‌هایی که می زنند و در واقع به التماس
افتاده‌اند، در این روز چاره‌ای ندارد جز این که جنبش سبز را تحمل کند.
بنابراین، هر چه قدر که ما بیشتر توی میدان بیاییم، نقشه‌های آنها بیشتر خنثی
خواهد شد و قدرت نمایی جنبش سبز ـ همان طور که در روزهای قبل عرض کردم ـ توازن
قدرت را به نفع ملت به هم خواهد زد و از آن به بعد در مسیری قرار خواهیم گرفت
که هر حادثه‌ای می‌تواند فاز نهایی جنبش را رقم خواهد زد.
*نامه علی مطهری به مهندس موسوی*
نکته دوم، نامه آقای علی مطهری خطاب به آقای مهندس موسوی است و در واقع لب مطلب
آقای مطهری این است که می‌گوید شما دیگر کاری نکنید و ما قول می‌دهیم با
احمدی‌نژاد از طریق مجلس برخورد کنیم و او را پایین بکشیم. البته به این قول
اعتمادی نیست ولی کاملاً نشان می‌دهد که جناح‌هایی در حکومت دنبال این مسیر
هستند که از طریق مجلس، احمدی نژاد را پایین بکشند.
*تجمع دیشب خانواده زندانیان سیاسی و مادران داغ‌دار جلوی زندان اوین *
نکته سوم، تجمع دیشب جلوی زندان اوین است که مادران داغ‌دار هم تجمع‌شان را آن
جا گذاشته بودند و به دنبال برخورد پریشب که تمام منطقه را نیروی امنیتی چیده
بودند و کنترل کرده بودند و شاید صدها ماشین و هزاران نیرو گذاشته بودند و
ترس‌شان را از تجمع خانواده‌های زندانیان سیاسی نشان داده بودند، دیشب، باز هم
این خانواده‌های زندانیان سیاسی و مادران داغ‌دار نشان دادند که دست از تجمع
برنمی‌دارند و این حرکت کماکان ادامه دارد.
*درخواست آزادی دکتر یزدی توسط جامعه مسلمانان آمریکا*
نکته چهارم این است که بیش از سیصد هزار نفر از جامعه مسلمانان آمریکا طی
نامه‌ای خواهان آزادی دکتر یزدی شده‌اند که در زندان است.
*درگیری‌های لار*
نکته پنجم این است که در لار، شلوغی کماکان ادامه دارد و بعضی گروه‌های
سرکوب‌گر را حتی از شیراز به کمک فرستاده‌اند اما لار کماکان در نا آرامی به سر
می‌برد.
*رد تقاضای آیت الله اردبیلی برای آزادی علیرضا بهشتی توسط آقای خامنه‌ای*
نکته ششم این است که آقای خامنه‌ای تقاضای آیت الله اردبیلی را برای آزادی
علیرضا بهشتی رد کرده است و این کاملاً کینه آقای خامنه‌ای را نشان می‌دهد چرا
که قبلاً (بعد از انتخابات) آقای خامنه‌ای می‌خواسته است برادران بهشتی را
ببیند اما آنها حاضر نشده‌اند ایشان را ببینند.
*ادعای احمدی مقدم در مورد نقش نداشتن او و رادان در کهریزک*
و نکته آخر این که آقای احمدی مقدم، فرمانده پلیس، تأکید کرده است که ایشان و
رادان در کهریزک نقشی نداشته‌اند و همان داستان «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم» را
از ترس حرکت قدرتمند جنبش شروع کرده‌اند.
تا فردا شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید
به امید پیروزی ایران و ایرانی *V*