February 12, 2010

متن پیاده شده روز جمعه ۲۳ بهمن ۱۳۸۸

سلام
امروز 23 بهمن ماه، 12 فوریه 2010 میلادی
خسته نباشید ، دستان درد نکند.
امروز درباره شش موضوع صحبت می کنیم.
موضوع اول، بحث تظاهرات دیروز تهران و تمام شهرهای ایران است که انصافا در یکی
از امنیتی ترین روزهای رژیم و شاید بهتر بشود گفت در یکی از امنیتی ترین روزهای
تاریخ معاصر ایران، مردم نشان دادند که نمی ترسند و پا در خیابان گذاشتند و
تندترین شعارهاشان را دادند و خواسته شان را ابراز کردند.
با وجود آن که حکومت از روزهای قبل حتی به خانه های مردم تلفن می زدند و از
وزارت اطلاعات تهدید می کردند و صد ها کار دیگر کرده اما این شجاعت مردم در
سراسر کشور مورد تحسین همه دنیا هم قرار گرفته و من باز هم می گویم خسته نباشید
و دستتان درد نکند.


نکته دوم این که در تحلیل آن چه دیروز گذشته، من هنوز تصویر کامل را ندارم و
چون سرعت اینترنت را پایین آورده اند یا کاملا قطع کرده اند و تمام فیلم ها
هنوز نرسیده است و نیاز هست همه فیلم ها را با جزییات دنبال کنیم تا من بتوانم
یک گزارش کامل خدمتتان بدهم که تمام شهر های ایران ابعاد و اندازه حرکت بزرگی
که مریم در روز 22 بهمن سال 88 کردند چقدر بوده و ما چگونه حرکت کردیم.
در روزهای آینده امیدوارم این تصویر کامل را با رسیدن تمام و همه خبرها و گزارش
ها داشته باشم و خدمتتان ارائه کنم. فی الجمله این که در اصفهان، شیراز، مشهد،
تبریز، شهرکرد و چندین شهر دیگر تظاهرات بوده و به اندازه های مختلف دستیگری و
درگیری و برخورد داشته ایم و گاهی چند و گریز و گاهی تیر اندازی هوایی هم داشته
ایم.
به هر صورت جنبش نشان داد که در سراسر ایران حضور دارد غیر از تهران. در تهران
هم تا ساعت ها بعد از مراسم در سطح شهر تظاهرات پراکنده و درگیری ها ادامه
داشته و همان طوری که عرض کردم در روزهای آینده خدمتان گزارش اش را ارائه می
دهم.
نکته سوم این که در اتفاقی که دیروز افتاد به قول یکی از روزنامه نگار ها
تظاهرات دولتی در داخل میدان در حصار و مردم در خیابان ها بودند و در واقع چیزی
که دیده شد این است که حکومت حتی طرافدارهای خودش را هم نتوانست نشان دهد یک
تظاهرات کاملا دولتی و با خرج پول و هزینه زیاد و اوردن آدم از سراسر کشور
برگزار کرد و در سمت مردم که با شحاعت در همه مسیر ها حضور پیدا کردند ، نا چار
شد حکومت گاهی در تلویزیون گاهی رنگ را تک رنگ کند تا سبز مردم را نشان ندهد.
همین موضوع هم در نیا منعکس شد، دولتی بودن تظاهرات حکومت و شجاعت مردم، نکته
جالب تر این بود که وقتی به خبرنگارهای خارجی که ظاهرا 60 نفر بیشتر نبودند
ابلاغ کرده بودن که فقط حق دارید نطق آقای احمدی نژاد را منعکس کنید و گزارشی
از خیابان ها منعکس نکنید. همین موضوع در همه دنیا منعکس شد و آبرو ریزی بزرگی
را به وجود آورد و از اخبار دیروز ایران، همه با آقای کروبی و خانم رهنورد به
خصوص آن فیلم کوتاهی را که جوانی را در تهران نشان می دهد که به شدت مورد ضرب
و شتم نیروی انتظامی قرار گرفته تبدیل به فیلم اول اخباری که تمام فرستنده ها
نشان می دادند و این وجه تظاهرات به قدری در تهران مطرح شد که هم وزارت امور
خارجه آمریکا و هم کشور های اروپایی ایران را به خاطر رفتار بی رحمانه مقامات
امنیتی با مردم محکوم کردند و ابراز نگران کردند و اخطار های تندی هم به حکومت
ایران دادند.
بنابراین حکومت در واقع در سطح جهانی از نمایشی که سعی کرد درست بکند حرفی
نتوانست ببندد و برعکس آبروریزی خیلی بزرگی برای اش بوجود آورد اما در سطح
داخلی هم آن تصوری که می کرد که مردم را می ترساند و سرجایشان می نشاند با شکست
مواجه شده است و نتوانست آن طور که فکر می کرد مردم را در همه جای کشور خانه
نشین بکند.
نکته چهارمی که میخواستم بگویم این است که شرکت گوگل هم اعلام کرده است که در
ایران در واقع اینترنت را ایران بسته است و گوگل را بسته است و ابراز امیدواری
کرده است که جهانی داشته باشیم که اینترنت در آن سانسور نشود و انصافا باید گفت
که کمپانی گوگل تجربه ای که خود من در مورد بستن سایتمان داشتم این است که فوق
العاده حساس برخورد می کند و مثلا فیلم هایی را که آن حک کننده ها از روی
یوتیوب پاک کرده بودند به محض این که گوگل فهمید ما خودمان مسئول این فیلم ها
هستیم در فاصله ی چند دقیقه روی یوتیوب قرار داد و اطمینان داد که امنیت ای میل
لیست ها و امنیت ای میل خود ما و آنچه که با گوگل ارتباط دارد کاملا حفظ شده و
محفوظ است به همین دلیل هم است که حکومت جی میل را در ایران بسته برای اینکه
نمی تواند آن را بشکند و امنیت مردم را به خطر بیاندازد .
نکته ی پنجمی که می خواستم بگویم این سوال هست بعضی ها از من پرسیده اند که آیا
توازن قوا در واقع در روز بیست و دوم بهمن توانست بهم بخورد به نفع ملت در
خیابان و آیا آن گزینه ی دو گانه ای که پیش پای آقای خامنه ای انتظار می رفت
بعد از بیست و دو بهمن قرار بگیرد که یا رضایت بده که کف مطالبات مردم را بدهد
یا هر لحظه منتظر حرکت های بزرگی باشد که کار او را یکسره بکند به نظر من
ارزیابی این موضوع کمی زمان احتیاج دارد بیشتر باید صبر و حوصله به خرج بدهیم
ولی اگر بخواهیم دقیق تر نگاه بکنیم رو به آینده به ما نشان داد که حرکت دیروز
که بیش از این باید کار بکنیم به خصوص اینکه معلوم شد که حکومت در روزهای
راهپیمایی خودش هم که ما همیشه به عنوان یک تاکتیک انتخاب می کردیم که برویم در
روزهای رژیم در مسیر های رژیم که امنیت داشته باشیم و حرفمان را بزنیم نشان داد
که حکومت از مشروعیت زدایی خودش هیچ ابایی ندارد هیچ باکی ندارد و دیگر این
مسیرهای حکومتی و روزهای حکومتی امن نیست در روز عاشورا که یک روز مذهبی بود
این را نشان داد در بیست و دوم بهمن هم روز خود انقلاب اسلامی و تاسیس حکومت
جمهوری اسلامی بود این را نشان داد بنابراین ما هم باید یاد بگیریم که دیگر
وسوسه اینکه شات بزرگی بگیریم که چند میلیون رو همه توی آن ببینند احتمالا
بزاریم کنار ما بی شماریم بیشتریم چند میلیون هستیم به همین دلیل وقتی پخش
بشویم در سطح شهر امکان اینکه تمام قشون های دنیا را جمع بکنند و بتوانند با ما
برخورد بکنند را ندارند بنابراین باید بدانیم که اینجای کار باید تاکتیکمون را
کمی عوض بکنیم با توجه به برخوردی که دیروز کردند البته این را هم بگویم بدترین
بلایی که سر یک حکومت می آید و حکومت ایران وقتی در عاشورا حمله می کند مشروعیت
دینی اش را از دست می دهد یا در بیست و دوم بهمن حمله می کند و مشروعیت تشکیل و
وجود خودش را که از انقلاب اسلامی گرفته است را از دست می دهد این در واقع بیش
از هر چیزی زیر پای خودش را خالی می کند اما در کوتاه مدت به هر حال ما درسی که
از دیروز می توانیم بگیریم فی الجمله این است که با تاکتیک های آتی مان باید
بدانیم که دیگر روزهای رژیم امن نیست به آن شدت بنابراین حضورمان در خیابان ها
باید حضور پراکنده باشد وقتی که لازم است که بیاییم در خیابان برق آسا جمع شویم
و برق آسا نیز متفرق شویم اما نکته ی آخر این است که یگانه تاکتیک ما برای حضور
در خیابان برای برخورد با رژیم حضور در خیابان نیست یکی از تاکتیک های ما حضور
در خیابان و تظاهرات می باشد تاکتیک هایی که رژیم را فلج می کند و یا حکومت را
حکومت ناپذیر می کند روش هایی از این قبیل که هزینه را کمتر می کند مشارکت
بیشتر مردم را ممکن می کند در مراحل آتی بیش از گذشته به دردمان می خورد و باید
روی آنها بیشتر کار بکنیم من در روزهای آینده بیشتر روی این موضوع ها بیشتر
صحبت می کنم و حتما از همه شما تقاضا خواهم کرد که همفکری و همیاریتان را دریغ
نکنید چرا که اصل جنبش سبز بر تعامل همه نیروها در کنار هم شانه به شانه ی هم
تا پیروزی .
تا فردا شاد سرافراز پیروز و موفق باشید به امید پیروزی ایران و ایرانی