محسن سازگارا

سلام جمعه ۳۰ بهمن ۸۸ ،۱۹ فوریه ۲۰۱۰ میلادی
امروز در مورد هفت موضوع صحبت می‌کنیم.
موضوع اول ملاقات آقای موسوی و کروبی با یکدیگر است،و تاکیدی که این دو
بزرگوار کردند بر موضوعی که ما اسمش را تظاهرات دزدی گذاشته بودیم ،و اینکه
حکومت جمعیت مردم را برای خودش جا بزند ،و دیگر صحبت از اینکه تمام حقوق
مصرح مردم در قانون اساسی‌ باید رعایت بشود و وعده اینکه راهکارهای جدیدی را
برای احقاق حقوق مردم ارائه خواهند داد و تاکید هر دو بزرگوار بر اینکه تا
احقاق حق مردم و گرفتن حق مردم ایستادند و در کنار مردم خواهند بود .
نکته دوم:تجمع بیش از سیصد نفر از خانواده ها امروز از صبح تا ظهر در بخش
ملاقات زندان اوین بوده که مثل روزها و شبهای قبل کماکان پشتکار خانواده ها
برای گرفتن عزیزانشون ادامه دارد.

نکته سوم : اینکه در مجتمع لاستیک البرز تجمع بیش از سیصد نفر از کارگران را
برای حقوق عقب افتاده شون را داشتیم، این دومین یا سومین باری هست که در این
کارخانه تجمع کارگران را داریم .اصولا صنایع لاستیک سازی مثل خیلی دیگر از
صنایع دیگر با مشکلات مواجه هستند و حقوق معوقه کارگران ، یا زیاندهی یا دهها
مساله دیگر
نکته چهارم :حرفهای رییس آژانس بین المللی انرژی است در مورد احتمال حرکت ایران
برای ساختن سلاح هسته ای که در دنیا با واکنش زیاد مواجه شده ،جنجال زیادی به
پا شده و بیشتر به نظر من زمینه سازی است برای تحریمهای جدیدی که احتمالا علیه
ایران در دستور کشورهای ۱ +۵ قرار خواهد گرفت .به خصوص جهت این تحریمها علیه
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بیش از همه خواهد بود .
نکته پنجم :اینکه در تهران پاره ای از بچه ها تراکت های تبلیغاتی رو پخش کردند
با مضمون اینکه مقاومت ادامه دارد ،ایستادیم ،و این موج سبز از پا نخواهد
نشست ،که روش بسیار خوبی است پخش کردن اطلاعیه های اینجوری برای هم اطلاع
رسانی هم نشان دادن حضور جنبش .
نکته ششم :خبری بود که حکومت دارد سعی میکند که سراغ قربانیان خانواده های
جنایات دهه شصت برود ،با این تحلیل که بسیاری از فعالین جنبش بازماندگان
قربانیان دهه شصت به خصوص کشتار ساله شصت و هفت در زندانها هستند ،ضمن اینکه
باید گفت خانواده های داغداری که سالها ستم را کشیدند و جنایات های بزرگی در
حقشون انجام شده این ظلم جدیدی است که حکومت می خواهد در حق اونها روا
بکند ،اما این طرفش را هم باید گفت که این از اون فکرهائی است که حکومت دهها
شبیه این را تا حالا فکر کرده و وقتی که استیصال دارد در مواجه با یک جنبش عمیق
اجتماعی ،فرهنگی و سیاسی مثل جنبش سبز ،هر روز فکر میکند که یک کسی رو دستگیر
بکند ،یک فعال دانشجوئی ،خانواده قربانیان دهه شصت ،یک سیاستمدار ،یک کارگر،یا
یک روز کتک بزند ،یک روز دروغ بگوید ،بلکه تصورش هم این هست که به این ترتیب
بتواند جنبش را ساکت بکند بدون اینکه توجه بکند به عمق و وسعت جنبش و شبکه بندی
که در سراسر اجتماع دارد .
اما نکته هفتم که بحث اصلی ماست ادامه بحثها یی است که در سه روز گذشته کردیم و
اون هم بررسی بیست و دوم بهمن امسال است .یادتون باشد که مطرح کردیم که ما این
بررسی را در چهار محور انجام میدهیم،محور اول حرفهای آقای موسوی بود که چهار
محور را از حرفهای ایشون عمده کردیم و روی اون بحثمان را بنا کردیم ،محور
دوممان بررسی آن چیزی که گذشت در روز بیست و دوم بهمن به خصوص در شهر تهران ،و
از دو منظر هم نگاه کردیم ،یکی از منظر حکومت که چه کاری میخواست بکند و به کجا
رسید و یکی هم از منظر مردم که چه انتظاری داشتیم و در انتها به چه دستاوردی
رسیدیم.
من از روی سوال هائی که آمده یک نکته را که یک کسی نوشته بود به نظرم جالب بود
که اون را الان خدمتتون عرض میکنم،.یکی از دوستان نوشته بود که ما به هر صورت
در بیست و دوم بهمن دلمون میخواست و تصورمون این بود که یک پیروزی سه بر صفر
خواهیم داشت اما در انتها به یک تساوی یک بر یک با رژیم رسیدیم.به هر صورت این
یک تمثیل خوبی با یک مسابقه فوتبال ،به نظاره من هم تقریبا میشه گفت که این یک
ارزیابی درستی هست،این مثال میتواند گویا باشد برای آن چیزی که اتفاق
افتاد ،اما حتی اگر تساوی یک بر یک هم داشتیم یا حتی بعضیها میگویند که دو بر
یک جنبش برنده شد و امثالهم ،آن مهم نیست ،حتی اگر شکست هم خورده بودیم تفاوتی
نمی کرد .
جنبش در مسیر خودش طبیعتا فراز و نشیب فراوان دارد و مهم این است که ار
تجربیاتش درست درس بگیرد. به هر جهت ارزیابی من هم از واقعه 22 بهمن این است که
حکومت پیروز نشد و ما موفقیت هایی داشتیم اما توقع مان بیش از آن بود و شاید به
آن توقعات بزرگ نرسیدیم.
به هر صورت مهم نیست و حرکت بعدی است که تعیین کننده مسیر ما خواهد شد. و حکومت
را از همه جار و جنجالی که را انداخته مجددا ناامید خواهد کرد.
اما نکته دیگر بررسی نقاط ضعف خودمان بود که باید رفع بکنیم و بحث چهارم آکسیون
های جدید رو به آینده است که به خصوص در ماه اسفند چگونه عمل کنیم. در روزهای
آینده در باره اش صحبت خواهیم کرد.
اما امشب می پردازیم به ضعف هایی که احتمالا درون خودمان داریم و باید رفع اش
بکنیم. به نظر من اولین ضعفی که باید به آن غلبه بکنیم ضعف ارتباطات خودمان با
هم دیگر است و ضعف اطلاع رسانی است. در 22 بهمن دیدیم که وقتی حکومت جی میل رو
بست و بعد با حمله پارازیتی که به تلویویون های ماهواره ای می کند مقدار زیادی
ما را در محذور قرار می دهد برای اطلاع رسانی، بنابراین باید برای این راه حل
داشته باشیم و باید به سراغ دیگر روش های اطلاع رسانی برویم که اگر با مشکلاتی
نظیز این باز هم در اینده مواجه شدیم غافلگیر نشیم.
من چندتا مثال می زنم، شما بهتر از من می توانید مثال ها و راهکارهای بهتری را
داشته باشید . اولین مثال این است در ارتباطات درونی مان ساده ترین راه ارتباط
ارتباط نفر به نفر است، از آن پیچیده تر این که هر کس خودش را مسوول می کند به
ده یا پانزده نفر هر چه از خودش دورتر به لحاظ سن و جایگاه طبقاتی و حتی جای
جغرافیایی بهتر، خبر بدهد و بین آن ده یا پانزده نفر هم چند نفری را مامور
اطلاع رسانی به اشخاص دیگری بکند و به این صورت درخت اطلاع رسانی به سرعت رشد
می کند. یا در حوزه عمومی فرض کنید مثل همین پخش تراکت ، پدران ما اعلامیه به
دیوار می زدند، ریختن یه دسته اعلامیه از بالای یک بلندی، یا پخش کردن اعلامیه
تو اتوبوس و مترو اگر خطری نداشته باشد. استفاده از بولوتوث و اس ام اس، روش
های دیگری که غیر از اینترنت و ماهواره باید روی آن کار کرده باشیم و در دسترس
مان باشد برای آن که بتوانیم به موقع اطلاع رسانی کنیم .
من ادامه بحث نقطه ضعف هایی که باید رفع شود را می گذارم برای فردا.
تافردا شاید پیروز، موفق و سرفراز باشید
به امید پیروزی ایران و ایرانی