سلام،
شنبه 8 اسفند 88، 27 فوریه ی 2010 میلادی
امروز در مورد شش موضوع صحبت می کنیم.
تجمع مقابل زندان اوین
شب جمعه کماکان تجمع در مقابل زندان اوین ادامه داشت و 12 نفر دیگر از زندانیان آزاد شدند. گزارش های خوبی داریم از روحیه ی بالای زندانیان به ویژه زندانیان زن و فعالان جنبش زنان که با روحیه ی بسیار بالا در زندان هستند. احکام جدید زندان هم همچنان صادر می شود از جمله برای فعالان مدنی در آذربایجان که احکام حبس تعزیری و جریمه برایشان در نظرگرفته شده است.
مصاحبه ی آقای کروبی
آقای کروبی مصاحبه ی خیلی خوبی با روزنامه ی کوریره دلاسرا ایتالیا کرده که در آن بر ایستادگی در مقابل حکومت کودتا تاکید ورزیده است. وقتی هم از آقای کروبی در مورد فرزندش سوال شده وی خیلی خوب پاسخ داده است که نمی خواهد راجع به او صحبت کند و فرزند خود را تنها یک نمونه از فرزندان این کشور خوانده است. تاکید آقای کروبی بر فرمایشی بودن راهپیمایی 22 بهمن حالا شاهدی نیز پیدا کرده است. مدیر کل حراست استانداری تهران در جلسه ای اعتراف کرده است که "بله ما رفتیم آدم جمع کردیم و آوردیم، و اگر این کار را نکرده بودیم طرفداران موسوی شهر را گرفته بودند." البته وی از این کار با افتخار یاد کرده و باید گفت که حرف تازه ای نبوده و همه ی دنیا هم این را می داند اما جالب است که آقایان به آن اعتراف کرده و تازه به آن افتخار هم می کنند.
رد صلاحیت گسترده ی وکلا
رد صلاحیت نامزدهای کانون وکلا از سوی دادسرای نظامی قضات کاری است که در ادامه ی سرکوب جامعه ی مدنی ایران در نوع خود از حیث گستردگی در صلاحیت وکلای باسابقه بی نظیر است. در این مورد هم حزب مشارکت اطلاعیه ای صادر کرده و استقلال کانون وکلا را یادگار دولت ملی دکتر مصدق خوانده و هم دکتر کاتوزیان، پدر علم حقوق ایران، در اظهاراتی در این رابطه بر شان وکیل و بر استقلال کانون وکلا تاکید کرده است. به هرصورت دو نهاد از قدیمی ترین نهادهای ایران به نام های سازمان نظام پزشکی و کانون وکلا متاسفانه در سال های گذشته کاملا زیر چکمه ی حکومت دیکتاتوری نظامی و استبداد دینی قرار گرفته و مورد دخالت شدید حکومت قرار گرفته اند. حکومت در واقع سعی کرده که هر دو نهاد را کاملا دولتی و حکومتی کند آنچنان که همین روال در اکثر نظام های دیکتاتوری به ویژه در نظام های کمونیستی طی شده بود.
لغو کنفرانس های حکومت کودتا در خارج از کشور
در بریتانیا قرار بود کنفرانس دو روزه ی ایرانشناسی با پشتیبانی سفارت جمهوری اسلامی در آخر همین هفته در دانشگاه کمبریج برگزار شود. نکته ی جالب اینکه دانشگاه کمبریج اعلام کرد که چون هیچ پژوهشگر و استادی حاضر به ارائه ی مقاله نشد این کنفرانس تعطیل گردید. این مثال را به این خاطر آوردم که بگویم یکی از بهترین روش های مبارزات بدون خشونت عدم همکاری با حکومت کودتاست. روشی که خطری هم ندارد. یعنی زمانیکه هر استاد دانشگاه، معلم، روزنامه نگار و وکیل و هر فردی درکشور عدم همکاری خود با حکومت را توسعه دهد و هر جاییکه می تواند به حکومت پشت کند از بهترین روش هایی است که هم اعتراض را به خوبی نشان می دهد و هم این که حکومت را فلج می سازد. این روش یکی از بهترین روش های فلج سازی حکومت های کودتایی است و همانگونه که در روزهای پیش هم صحبت کردیم شاید برنده ترین سلاح مبارزان در آفریقایی جنوبی همین عدم همکاری، عدم خرید از مغازه های سفید پوستان و پشت کردن به حکومت سفیدپوستان بود که در واقع عملا آنها را وادار کرد که حکومت را رها سازند چرا که دیگر کشور برایشان حکومت پذیر نبود.
نکته ی دیگری که در همین راستا بوده و در خارج از کشور صورت گرفته، لغو دو سخنرانی آقای لاریجانی در ژاپن است که سفارت جمهوری اسلامی اعلام کرده است که سخنرانی ها لغو شده و جالب این است که دلیل آن را نیز نگفته اند. اما تا آنجاییکه من فهمیدم اصلی ترین مشکلشان این بوده که می ترسیدند بچه های ایرانی به همراه ژاپنی ها و آزادیخواهان دیگر به این محل ها رفته و اعتراض کنند و به این ترتیب یکبار دیگر دیده شد که دنیا برای کودتاچیان امن نیست و آبرویی در هیچ کجای دنیا ندارند.
گسترش شعار نویسی در شهرستان ها
خبری آمده بود از توسعه ی شعارنویسی در سطح کشور و شهرهای کوچک. به ویژه گنبد کاووس را من باید ذکر بکنم برای این که بچه های این شهر مطرح کرده اند که به قدری بچه های گنبدکاووس به شعار نویسی ادامه داده اند که این کار مقامات امنیتی شهر را کلافه کرده و به این ترتیب این بچه ها جو شهر را به سود جنبش سبز تغییر داده اند. این همان مسیری است که پیشتر هم درباره ی آن صحبت کرده ایم که در هر شهر کوچکی اولین قدم برای اینکه بچه های فعال بخواهند شعارهای جنبش را به آنجا ببرند، همین شعار نویسی روی دیوار، شعارنویسی روی اسکناس ها و بعد هم پخش سی دی و اطلاعیه هاست که بچه ها با حفظ امنیت خود می توانند از این مسیرها فضای شهر را سبز کنند.
چهارشنبه سوری
نکته ی آخر بحث چهارشنبه سوری است که پرسش های زیادی نیز در این باره شده و تاکیداتی هم از سوی بچه هایی که ایمیل می زنند شده است که بهتر است وارد بحث چهارشنبه سوری شویم. باید بگویم که در واقع اصولی که ما در مبارزات بدون خشونت داریم در مورد آکسیون چهارشنبه سوری نیز می بایست مد نظر قرار گیرد. اولین آن همان حفظ دیسیپلین مبارزات بدون خشونت است که یکی از واجبات ماست. نکته ی دوم اینکه تهدیدات حکومت که امثال آقای اژه ای صحبت از بگیر و ببند کرده اند در مورد چهارشنبه سوری مصداق ندارد و خودشان هم این را می دانند چرا که هم این آکسیون در شب انجام می شود و هم اینکه اصل پراکندگی پیشاپیش در آن وجود دارد و هم یک سنت دیرینه ای است که قرن هاست تداوم داشته و سال هاست که جمهوری اسلامی نتوانسته است با آن مقابله کند. وقتی که این حرکت در تمام محله ها و در سطح شهر انجام می شود امکان این را ندارد که با آن برخورد کنند. همین جا این را نیز بگویم که نشانی دادن به این صورت که گفته شود در جای خاصی جمع شویم می تواند خطرناک بوده و بچه ها را از پراکنده بودن و آن اصل ابتکار در عمل که برگ برنده ی ماست که هر کسی ابتکارات خود را داشته باشد باز می دارد. از آن طرف هم برخی توصیه می کنند که ممکن است حکومت با دست زدن به آتش سوزی اینکار را به گردن ما بیاندازد که باید گفت حکومت همیشه می تواند اینکار را انجام دهد کما اینکه تا به حال نیز همین کار را کرده و خود خشونت ورزی نموده و آن را به گردن مردم اندخته است. پس این موضوع نباید ما را از حرکت بازبدارد. باید گفت که ضمن این که پایین کشیدن حکومت کودتا مسیرهای چندگانه ای دارد اما اعتراض های خیابانی را هیچگاه نباید کنار بگذاریم، البته به شرط حفظ اصولی همچون امنیت خودمان، عدم خشونت ورزی و پراکنده بودمان که قابل سرکوب نباشد و استفاده ی حداکثری از فضا برای ابراز خواست هامان و سبزکردن محیطی که در آن دست به اعتراض زده ایم.
بچه های کردستان هم به من گفته اند که ما می خواهیم در چهارشنبه سوری و نوروز بسیار فعال باشیم و از جاهای دیگر کشور نیز چنین خبرهایی رسیده است و امیدوارم که بتوانیم حرکت بزرگی در سطح کشور داشته باشیم. راجع به محتوا و سایر آکسیون هایی که برای این روز پیشنهاد شده است در روزهای آینده باز هم صحبت می کنیم.
تا فردا شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید.
به امید پیروزی ایران و ایرانی V