محسن سازگارا

یکشنبه ۲۹فروردین ۱۳۸۹ و ۱۸ آوریل ۲۰۱۰

امروز درمورد شش موضوع صحبت می‌کنیم:

موضوع اول اینکه سایت سبز فتو به همّت جمعی‌ از بچه ها بوجود آمده است.سایت سبز فتو سایتی است که عکس‌های جنبش را در آن قرار داده اند. از شما دعوت می‌کنم که هم این سایت را ببینید و هم اینکه هرکسی اگر عکسی دارد در آرشیو کردنش در این سایت کمک کند،چرا که این قبیل کارها کمک خواهد کرد که مجموع اسنادی که و جود دارد،جمع‌آوری شود و قابل استفاده برای همگان باشد. سایت سبز فتو می تواند با سایتهای دیگری که شامل ویدئو،نوشتجات و سایر اسناد جنبش در آنها نگهداری می شود، تکمیل شود.

نکتهٔ دوم اینکه نامهٔ زندانیان سیاسی با امضای آقای سحرخیزبه دبیر کل سازمان ملل منتشر شده است.دراین نامه خطاب به دبیر کل سازمان ملل گفته شده است که در سفری که به ایران خواهید داشت،به زندان اوین بیایید و زندانهای ایران را ببینید و نقض حقوق انسانی‌ و بشری در ایران را مشاهده کنید.نکتهٔ دیگر در همین رابطه محکومیت آقای نوری زاد به سه سال و نیم حبس و ۵۰ضربه شلاق است. انصافا کسی‌ که تا همین چند ماه پیش،ظاهراًمشکلی‌ با حکومت نداشت ولی‌ اینطور پای اصولش ایستاده و مقاومت می‌کند، در خور تحسین است. مقاومتی که در بیش از ۷۰ روز انفرادی انجام داده و از انتقادی که به رهبری و مسیر انتخاب شده در حوادث پس از انتخابات داشته، بر نگشته است.

نکتهٔ سوم اینکه اعلام شد که دولت بیش از ۴۰هزار میلیاردتومان به شرکتها و پیمانکارن بدهکار است. یک عده آدم فاسد، نالایق و دزد مملکت را ورشکسته کرده اند، شرکت‌های بزرگ دولتی(مثل آذر آب،واگن پارس و پالایشگاه اراک و سایر پلایشگاهها در سراسر کشور) باعث شده اند که کارخانه ها با وجود هزاران کارگر توان پرداخت حقوق آنها را نداشته باشند و موج فشار روی آنها به کارخانجات بزرگی‌ که تحت پوشش دولت هستند،نیزرسیده است. همچنین سایت خبر گذاری ایلنا گزارش داده است که شرکت تهران پتو، ایران ترمه از هزاران کارگرش فقط ۲۰۰ نفر باقی‌ مانده اند که آنها هم ۶ ماه است که دستمزد دریافت نکرده اند.

نکتهٔ چهارم اینکه کاخ سفید آمریکا تایید کرد که نامه‌ای از آقای احمدی نژاد دریافت کرده است و اعلام کرده اند که قصد جواب دادن به رئیس جمهوری انتصابی ایران را ندارند. آقای احمدی نژاد تا بحال ۲بار برای آقای اوباما و یک بار برای آقای بوش نامه داده بودند و هر سه‌ بار راهم پاسخی از طرف سیاستمداران آمریکا دریافت نکرده اند. به هر صورت برای ذلت و بی خردی در سیاست خارجی‌ مثالی بهتر از آقای احمدی نژاد و اعمالش وجود ندارد.

نکتهٔ پنجم اینکه خانم رهنورد در نشست سبز زنان صحبت‌هایی‌ کرده اند که از مهمترین نکاتش پروژهٔ نیمه تمام دموکراسی در ایران است که باید با حضور زنان پیگیری شود که حرف بسیار درستی‌ است.پروژهٔ نیمه تمام دموکراسی در ایران وقتی‌ به مقصود و کمال خواهد رسید که حرکت زنان برای احقاق حق و حقوق مساویشان به نتیجه برسد.نکتهٔ دیگر درهمین رابطه آنکه آقای کروبی هم در دیداری که با خانوادهٔ بهاره هدایت داشته اند،تاکید بسیار درستی‌ کرده اند که برخورد خشونت آمیز پروژهٔ شکست خرده ای است. در واقع خشونت منطق طرف ضعیف تر است و حکومتها وقتی‌ که به مسیر خشونت ورزی و ایجاد فضای امنیتی برای حفظ خودشان می رسند ،درواقع کارآمدیشان پایین و پایین تر می رود و بحران ناکارآمدی گریبانشان را می‌گیرد. این همان مسیری است که وقتی‌ مقاومت مردم ادامه پیدا می‌کند،باعث فلج شدن و ساقط شدن حکومتها خواهد شد. صحبت آقای کروبی مثالهای بسیار خوبی‌ در مبارزات مردم در کشورهای دیگر دارد که شاید زمان دیگری به آنها بپردازیم.

اما نکتهٔ آخری که می‌خواهیم به آن بپردازیم،ادامهٔ بحثی‌ است که از چندین روز پیش آن را شروع کرده ایم و سعی‌ کردیم که تمام آکسیون‌هایی‌ را که بیش از وسی چند مورد بود و اینکه در ایران قابل اجراست(اآکسیون هایی‌ که یا تابحال در ایران انجام شده یا تجربهٔ کشور‌های دیگر است) رامورد بحث و برسی‌ قرار دهیم. بر اساس این بحثها ۴ سرفصل پیشنهاد شد که برای ماه اردیبهشت پیش رو(که تعطیلات ماه فروردین هم به اتمام رسیده و همانطور که در جریان هستید در فروردین ماه بیشتر این برنامه‌های ۱۰ دقیقه‌ اختصاص داشت به مرور کتابها و مطلب تئوریک تر و برسی‌ آکسیون‌های پیشنهاد شده) قابل اجرا می‌باشد.

این ۴سرفصل را خدمتتان عرض می‌کنم و تفصیل بیشتر آن را به روزهای آینده موکول خواهم کرد.

برنامه‌های پیشنهادی برای اردیبهشت :۱۳۸۹

سرفصل اول از دست ندان کف خیابان با آنچه که به راهپیمایی سبز معروف است، می باشد.

این راهپیمایی ها را می‌توان به راهپیمایی پنجشنبه‌ها و مناسبتها تقسیم کرد. در واقع کار ما در راهپیمایی سبز این است که از روشی که در چهارشنبه سوری، سیزده بدر و مواقع دیگر تمرین کردیم، استفاده ‌کنیم. به همان صورت پراکنده و در سراسر کشور و در هر محلی و منطقه‌ای کافی‌ است که غروب پنجشنبه از خانه بیرون آماده و با اتومبیل و‌ ایجاد ترافیک و حتی پیاده.امکان ندارد که حکومت بتواند آن را کنترل کند. آن چیزی که در بین ایرانیان معروف شده است به تظاهرات،یعنی‌ با شادی کردن و امید و زندگی‌ بخشی حضور خود را در هر کجا که خطری نداشته باشد و با کند کردن ترافیک،با بوق زدن یابا نشان دادن علامتهای جنبش از جمله نشان دادن و حتی شعار دادن و تهیهٔ فیلم آن به صورت برق آسا و پراکنده میتوانیم حضور خود را نشان داده و اعلام کنیم. همچنین در مورد مناسبت‌ها باید گفت که در ماه اردیبهشت روز کارگر و روز معلم یعنی‌ ۱۱و ۱۲ اردیبهشت را داریم که در روز‌های آینده راجع آن صحبت خواهیم کرد.

سرفصل دوم جنگ روانی‌ است به این معنی‌ که باید روی آدمهای حکومت،بخصوص نیروی انتظامی‌ ،سپاه و بسیج که ذیل سپاه قرار دارد،کار کرد. کاری که قبلا آن راتمرین کرده و انجام داده‌ ایم و در واقع تکیه روی سه زمینیه است:۱) شهدای جنبش است که به دست جنایتکارنی به شهادت رسیدند و این مساله را همواره باید به کسانی‌ که در این ارگانها کار می کنند درمیان گذاشته و نباید اجازه داد که این جنایتها از یادشان برود و در زمرهٔ جنایت کاران قرار بگیرند.این مؤثرترین وسیله برای ایجاد شکاف است.

2 )تجاوزها و جنایت است. تجاوز به پسران و دختران، جنایتها و شکنجه‌هایی‌ که چه در خیابانها انجام دادند و فیلمهایشان موجود است و چه در زندانها که صف هر آدم صادقی را از اینها جدا می‌کند.۳) فساد مالی در بین سران،رهبران حکومت و فرماندهان رده بالای سپاه که بهترین چیزی است که بدنه را جدا می‌کند.به هر حال جنگ روانی‌ بر اساس این ۳ مبناست.

نکتهٔ بعدی آکسیونهای سرفصل عدم همکاری است که برای شروع در ماه اردیبشت میتوانیم عدم پرداخت قبض آب را(که آقای خامنه‌ای جرأت کرده و در موردش فتوا داده است) در ماه اردیبهشت آغاز کنیم .قبض تلفن را هم که به سپاه مربوط است بر دو محور ابتدا دیر پرداختن قبض و سپس نپرداختن را شروع کنیم. دیر پرداختن قبض اولین دردسری است که برای سپاه ایجاد می شود.سعی‌ کنیم در آخرین مهلتی که امکان دارد قبض را پرداخت کنیم وبعدها که تعدادمان زیادتر شد و تمرین کردیم،میتوانیم به سراغ پرداخت نکردن قبض برویم. در آینده دوباره راجع این موضوع صحبت خواهم کرد.

سرفصل ۴ مربوط به اعتصابات است که می‌توانیم اعتصابات را با روز کارگر شروع کنیم،دعوتی که برخی‌ از دوستان انجام داده اند که همبستگی‌ با جنبش کارگری ایران و زندانیان کارگر و معلم در روز شنبه ۱۱ اردیبهشت است،به اینصورت که نیم ساعت از ساعت ۱۱ تا ۱۱:۳۰ هرکس در هرکجا که هست دست از کار بکشد(به سبک لهستانیها) یا بعدها بتوانیم به یک روز تبدیلش کنیم(به سبک شیلی).

تا فردا شاد،پیروز،موفق و سرافراز باشید

به امید پیروزی ایران و ایرانی‌