محسن سازگارا

سلام

شنبه 23 بهمن 89، 12 فوریه 2011 میلادی

امروز در مورد هفت موضوع صحبت می کنیم

پاسخ به پرسش ها در مورد 25 بهمن

موضوع اول پاسخ به چند سوال در مورد راهپیمایی 25 بهمن است. سوال اول این است که اگر مسیرهای اعلام شده اشغال شده باشد چه باید کرد؟ برای پاسخ به این پرسش 22 بهمن سال گذشته را یادآوری می کنم. اگر در یاد داشته باشید با اعلام اینکه ما در میدان آزادی تجمع خواهیم کرد باعث شدیم که 230 هزار نفر که از سراسر کشور با پرداخت پول زیاد و صرف بیش از 300 میلیارد تومان هزینه توسط سپاه به تهران آورده شده بودند، در میدان آزادی زمینگیر شوند چرا که نمی توانستند میدان را رها کنند اما از طرفی هم باعث شد که نیروهای خودمان هم پشت میدان از تحرک باز بیاستند. در حالیکه وقتی آن نیروها در میدان زمینگیر بودند ما می توانستیم شهر را در اختیار گرفته و تظاهرات را به نقاط دیگر ببریم.

برای روز دوشنبه هم که مسیر میدان امام حسین تا آزادی اعلام شده، نیروهای سرکوبگر چاره ای ندارند که جز اینکه این محور را کنترل کنند اما تمام سطح شهر در اختیار ماست. ما می توانیم در دسته های کوچک حتی 5 تا 10 نفره در هر گوشه ای از شهر تظاهرات خود را داشته باشیم، عکس و فیلم تهیه کنیم و درواقع اعتراض خود را نشان دهیم. مطمئن باشید، سپاه که هیچ، اگر نیرومند ترین ارتش دنیا را هم بیاورند امکان کنترل تظاهرات در تمام شهرهای بزرگ همچون تهران، مشهد، اصفهان و غیره را نخواهند داشت. در خاطرمان هم باشد که دوربین های ترافیکی قادر است شماره ی پلاک خودروها را تا شعاع یک و نیم کیلومتری بخواند، پس حتما فراموش نکنیم که صورت های خود را بپوشانیم، چرا که سپاه در قرارگاه ثارالله مرکز موازیی جدای از سازمان کنترل کنترل ترافیک دارد و از آنجا می توانند تمام این دوربین ها را مشاهده کرده و ضبط هم بکنند. البته اگر تظاهرات به شب بکشد، دوربین ها درشب کار نمی کنند، اگر چه شاید ما هم نتوانیم فیلم و عکس خوبی بگیریم ولی تظاهرات ما و حرکت ما در شب و در تمام سطح شهر می تواند بسیار موفقیت آمیز باشد.

پرسش بعدی این است که ما در این روز به دنبال چه هدفی هستیم. همانگونه که پیشتر هم گفتیم، تمام هنر کودتاچیان این است که با کنترل و در اختیار داشتن پنج درصد جامعه فضای رعب و وحشت را در جامعه حاکم کنند تا در آن فضا 95 درصد مردم خودشان کاری نکنند. قدم اول ما در روز دوشنبه این است که باید با انجام دادن تظاهرات در نقاط مختلف شهر بتوانیم این جو را بشکنیم.

بچه ها به من یادآوری کردند که روز دوشنبه روز والنتاین است و روز عشق به انسان، آزادی و برابری است و بنابراین به هر صورت شده که از خانه بیرون می آییم. با تمام جو وحشتی که حکومت توانسته است ایجاد کند تا همین جا هم موفقیت بزرگی داشتیم برای اینکه هم توجه دنیا کاملا به ایران جلب شده و هم اینکه حکومتگران با دستپاچگی و ترس و وحشتی که از خود نشان داده و بازداشت ها و حصر خانگی ها که از سر گرفتند نشان دادند که تا چه میزان از جنبش آزادیخواهی مردم بیمناک هستند.

پرسش سوم این است که فرض کنیم تظاهرات ما تا پاسی از شب طول بکشد آیا می توانیم یکجا نشسته و به سبک مصری ها تحصن بزرگ داشته باشیم؟ برای پاسخ به این پرسش من از یک منحنی نرمال کمک می گیرم تا وضعیتی که در تمام جوامع حاکم است توضیح دهم که جامعه ی ایران هم از این موضوع مستثنی نیست. اگر یک منحنی نرمال را به مدد بگیریم، معمولا در بخشی از سمت چپ منحنی مزدوران حکومت و دستگاه های سرکوب قرار می گیرند و در سمت راست منحنی هم نیروهای زبده ی آزادیخواهی هستند که فعالیت می کنند. در زیر منحنی اکثریت مردمی قرار می گیرند که—نه در ایران که در تمام کشورها—درفازهای اول موافق حرکت های اعتراضی نبوده و حتی موافق حکومت هم بوده اند، یا بی تفاوت شده و انگیزه ی لازم را ندارند، هنر ما این است که بتوانیم از نیروی عموم مردم تا می توانیم به نیروهای مبارز اضافه بکنیم و به این ترتیب منحنی را به صورت خط راست به موازات محور x ها نزدیک کنیم. در ایران در سال گذشته ما نمی توانستیم این که را انجام دهیم برای اینکه هرچند سه میلیون نفر در روز 25 خرداد به خیابان ها آمدند اما یک طیفی از نیروها بود که تنها برای بازپس گیری رایشان به میدان آمده و فکر می کنند حکومت زبان آنها را فهمیده و عقب می رود. آنان یک طیفی از مجموع نیروها بودند اما به تدریج با مبارزات مردم و خشونت های حکومت اکنون به نقطه ای رسیدیم که 94 درصد مردم معتقد هستند که حکومت اصلاح پذیر نیست، مشروعیتی ندارد و آقای خامنه ای باید برود و بعد از یک انتخابات آآزاد هر کس رای آورد در قدرت قرار بگیرد. اما این را باید در نظر داشته باشیم که برای اینکه عموم مردم به صحنه بیایند تاکتیک های مختلفی وجود دارد همچون عدم پرداخت قبوض انرژی، اعتصابات و غیره را پیاده کرد ولی حال که تظاهرات خیابانی را انتخاب کردیم باید بتوانیم به کار خود مداومت بدهیم. آنچه که به تحرک چریکی در مبارزات مدنی معروف است (تحرکات بدون اسلحه و روش های خشونت آمیز) باید به کار آمده و وقتی کار را شروع کردیم بتوانیم در روزهای بعد در سراسر نقاط بدون اینکه درگیری رو در رو با نیروهای سرکوبگر داشته باشیم فضا ملتهب نگه داریم. خوشبختانه مردم مبارزات را قبول دارند و این کمک می کند که آرام آرام جمعیت را افزایش دهیم و به طور مثال بعد از چند روز از شبکه ی حمل و نقل بخواهیم که دست به اعتصاب بزند و وقتی جو ملتهب شده است زندگی عادی را از طریق تظاهرات خیابانی فلج کرده و آن وقت زمانی است که می شود به طور میلیونی در مکانی تحصن کرده و در مصر در میدان التحریر به آن رسیدند. در مصر هم روز اولی که بچه های 6 آوریل دست به تظاهرات زده و درگیر شدند اصلا این امکان نبود که به صورت میلیونی در جایی گردهم بیایند، منتهی در مصر حوادث خیلی سریع اتفاق افتاد به ویژه که ارتش میان مردم و لباس شخصی ها حائل شده و با مردم درگیر نشد. حال که تظاهرات خیابانی را انتخاب کرده ایم باید بتوانیم با تداوم آن التهاب را در سطح شهر نگه داشته و دشمن را نیز به طور آماده باش نگه داریم و آنگاه مطمئن باشیم که نیروهای پایین منحنی به صف معترضان و مبارزان می پیوندند.

در شهرستان ها مسیر هایی اعلام شده است که همانگونکه اشاره کردم داشتن مسیر از این جهت خوب است که نیروهای سرکوبگر در آنجا زمینگیر می شوند اما باید تظاهرات پراکنده و برق آسا را هم در شهرستان ها من نظر داشته باشیم. ضمن اینکه تظاهرات در شهرستان ها به حرکت مردم در تهران کمک کرده و باعث پیشبرد مبارزات در سطح کشور می شود.

نکته ی دیگر درباره ی وحشت کودتاچیان است که شما می بینید چگونه با هجوم بردن و دستگیر کردن یا حتی تیتر امروز روزنامه ی کیهان که گفته است در روز 22 بهمن پنجاه میلیون نفر به خیابان ها آمده اند. این گوبلز آقای خامنه ای، یعنی آقای شریعتمداری، نمی داند که پنجاه میلیون یعنی تمام جمعیت بالغ ایران که به گفته ی وی تمام این جمعیت در خیابان بوده اند!!! اینگونه تیترها بیشتر نشان از وحشت آقایان دارد. سردار شفیعی مسوول سیاسی قرارگاه ثارالله گفته است که جریان فتنه هنوز زنده است و اوضاع خیلی حساس است

رفتن مبارک و چرخش رسانه های به سمت ایران

در مصر بالاخره آقای مبارک جوک و تبریک های زیادی برای من فرستاده اند. از جمله اینکه بن علی به مبارک گفته است حال که نزد من می آیی پلی استیشن خود را هم همراه بیاور تا بازی کنیم چون کار دیگری نداریم.

به هر حال با رفتن مبارک موجی از اظهار نظرها به شروع شده و شاهد گردش رسانه ها از مسئله ی مصر به سمت ایران چرخیده است و تلویزیون الجزیره هم از امروز می خواهد برنامه هایش را به سمت ایران سوق دهد. روزنامه ها و مفسران زیادی هم شروع به صحبت در مورد ایران کرده اند. در آمریکا هم سخنگوی کاخ سفید، سخنگوی شورای امنیت ملی این کشور و معاون رییس جمهور در اظهار نظرهای خود در مورد ایران و بدرفتاری و محدودیت هایی که حکومت ایران برای مردم ایجاد می کند صحبت کردند.

تشدید بازداشت ها

یک روزنامه نگار دیگر، نزهت امیرآبادیان، روز گذشته دستگیر شد. عوامل حکومت دوباره به روزنامه ی شرق حمله کردند. مازیار خسروی نیز دستگیر شده و همانگونه که گفتم این دستگیری ها ادامه دارد. جمعی از بچه های زندانیان آزاد شده از زندان اوین هم در اطلاعیه ای از راهپیمایی پشتیبانی کردند.

حمایت از جعفر پناهی

آقای کاپلان اوغلو برنده ی جایزه ی جشنواره ی فیلم فجر، به پشتیبانی از جعفر پناهی جایزه ی خود را نپذیرفت. در جشنواره ی برلین هم برای پناهی فرش قرمز پهن کردند و همه ی سینماگران بزرگ با عکس های پناهی در آنجا حاضر شدند.

انفجار لوله ی گاز در قم

سه لوله ی گاز در قم به طور همزمان منفجر شدند و مسوولین گفته اند که دلیل این انفجار فنی نبوده و در حال بررسی موضوع هستند.

شعار خانواده ی احمدی نژاد بر علیه مشایی

در راهپیمایی حکومتی 22 بهمن گروهی بر علیه آقای مشایی شعار دادند که جالب است مشخص شد که آنان از خانواده ی داوود احمدی نژاد هستند. برادرزاده ی آقای احمدی نژاد، مشایی را منافق خوانده و برای عموی خود طلب مرگ کرده است. ظاهرا آقای احمدی نژاد توان جمع کردن خانواده ی خود را هم ندارد.

نفوذی خامنه ای

رییس دفتر آقای مصباح یزدی هم آقای مشایی را نفوذی آقای خامنه ای در دفتر آقای احمدی نژاد دانسته است.

رهنمود فیروزآبادی برای ارتش مصر

نکته ی آخر و شاید جوک امروز این است که آقای فیروزآبادی، نابغه ی بزرگ نظامی ما به ارتش مصر رهنمود داده است که مراقب باشید چون ممکن است اسرائیل به صحرای سینا و کانال سوئز حمله کند

اندکی صبر سحر نزدیک است

تا فردا شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید

به امید پیروزی ایران و ایرانی
V