محسن سازگارا

سه شنبه 26 بهمن بهمن 89 15 فوریه 2009 میلادی

خسته نباشید. دستتان درد نکند. قدم اول را در روز «نه به دیکتاتور» با قدرت زیاد برداشتید. دنیا هم تحسین کرد. خبرگزاری های مختلف خبر حضور مردم را منعکس کردند و گفتند صد ها هزار نفر علی رغم خشونت ها و تهدیدهای حکومت پا در خیابان گذاشتند و اعلام کردند که فیلم های زیادی دریافت کرده اند که به تدریج نشان خواهند داد. در 24 ساعت گذشته دنیا حرکت مردم ایران را بسیار با اهمیت توصیف کرد. خانم کلینتون در یک موضع گیری خیلی قاطع و برخلاف کندروی های سال گذشته دولت آقای اوباما گفت که رژیم جمهوری اسلامی ریاکار است و آنچه برای مردم مصر می خواهد برای مردم خوداش نمی خواهد و ما از مردم شجاع ابران حمایت می کنیم. وزیر امورخارجه بریتانیا هم موضع مشابهی گرفت و احتمالا در چند ساعت آینده بسیاری از کشورهای اروپایی هم موضع گیری خواهند کرد.

روز گذشته شعار های خیلی خوبی داده شد که حاکی از پختگی حرکت مردم بود. غیر از مرگ بر دیکتاتور که در روز نه به دیکتاتور بسیار داده شد. شعارهایی چون «مبارک، بن علی، نوبتته سد علی» یا «نه غزه، نه لبنان! تونس و مصر و ایران» و شعار های مختلف دیگر کاملا جهت گیری حرکت مردم را نشان داد. حکومتی ها به شدت نشان دادند که غافلگیر شدند به ویژه بعد ساعت پنج و شش که جمعیت زیاد شد. مخصوصا آنچه آماده کردند بودند که بگویند هیچ اتفاقی نیافتاد. هیچ کس نیآمد. به دلیل این غافگیر شده بودند هرکدام به گونه ای صحبت کردند. تلویزیون به یک عده فحش داد. کیهان نوشت سیصد نفر بودند. رجا نیوز نوشت پنجاه نفر بودند. فارس نوشت مجاهدین خلق بودند که آمدند یک نفر را کشتند و رفتند و امثال این حرف ها.

اتفاق بسیار خوب روز گذشته این بود که غیر از تهران، اصفهان، نجف آباد، شیراز، مشهد، رشت، خمینی شهر، بابل، ساری، کرمانشاه، اهواز و برخی شهر های دیگر. حرکت های مردم دیده شد. قدم در خیابان گذاشتند. در اصفهان نیروهای زیادی برده بودند که جو وحشت ایجاد کنند در نجف آباد و رشت همین طور، در دانشگاه فردوسی مشهد نیروهای امنیتی با خشونت به دانشجو ها حمله کردند. در شیراز درگیری گزارش شد. خمینی شهر تحت حکومت نظامی قرار گرفت. در بابل و سار دانشجویان هدایت و سازماندهی تجمع را به عهده گرفتند. محسن برزگر و حسین ضامن ضرابی دستگیر شدند. در کرمانشاه مردم قهرمان اجازه تعرض را به لباس شخصی ها ندادند و آنها را عقب راندند.

حوادث ریز و درشت زیاداست اما با توجه به نکاتی که بچه ها نوشتند را سعی کردم طبقه بندی کنم و این شش محور را خدمتتان عرضه کنم.

محور اول این که انصافا قدم اول را در شکستن جو رعب و وحشت مردم بسیار محکم برداشتند. یعنی پیروزی دیروز بسیار فراتر از انتظاری بود که روسای دولت ها و خبرگزاری ها داشتند. این حرکت مردم نشان دادند مردم آمادگی کامل برای در هم پیچیدن بساط رژیم را دارند.

نکته دوم این که آنچه که بیش از هرچیزی تاکید جوانان تاکیدشان بر این است که حرکت را تا پیروزی ادامه می دهیم. پیروزی یعنی پایین کشیدن دیکتاتور و برگزاری انتخابات آزاد که همه کس با هر گرایشی در آن حق شرکت داشته باشند. عزم جزمی را جوانان اعلام کردند که در کف خیابان را از دست نمی دهیم و مبارزه می کنیم تا پیروز بشویم.

نکته سوم این که ضمن درس آموزی از مصر و تونس که که آنها هم از ما آموختند، اما اختلافات تاکتیکی را باید در نظر گرفت و با توجه به شرایط باید نو اوری های خاص خودمان را داشته باشیم یعنی در مصر اگر در چند روز آخر امکان تحصن در میدان التحریر مصر فراهم بوده دلیل ندارد ما از روز اول به دنبال تحصن باشیم. تاکتیک تحرک داشتن، تظاهرات های جابجا و گروه گروه و به نقاط مختلف رفتن کار امد است.

من پیشنهاداتی را دیدم که بچه ها می گویند امسال چهارشنبه سوری از 25 بهمن شروع می شود و هر شب ما در خیابان ها سر و صدا کردن و ضد حکومت حرکت کردن و شعار دادن را هر شب از ساعت هشت و نه شب انجام خواهیم داد و هر شب ساعت 10 شب الله اکبر می گوییم. ضمن این که من این را هم اضافه کنم که از آن جایی که اراذل اوباش حکومتی به محله ها حمله کنند باید دسته ها و گروها هایی را تشکیل داد که از محله ها محافظت بکنند و مصر نشود که لات بازی در بیاورند و شیشه بشکنند. این حرکت هم به ما امنیت می دهد و هم اجازه نمی دهد که رعب و وحشت ایجاد کنند و حرکت های شبانه ما را تقویت می کند. به خصوص در شهرک های آپارتمانی این لازم است.

نکته چهارم این که اگر ما بتوانیم با حرکتی که مردم شروع کردند و مومنتومی این حرکت ایجاد کرده ابرای چند شب نشان دهیم که کنترل را می توانیم در سراسر شهر به عهده بگیریم و در نقاط مختلف در روز و شب تظاهرات بگذاریم و در واقع وضیعت غیر عادی زندگی را نشان دهیم. آن وقت امکان بسیج عمومی فراهم می شود. پیشنهادات زیادی هست برای قدم دوم یعنی اخطار دادن به دیکتاتور و خواباندن کشور که به محض این که به اجماع برسد بین گروه های مختلف بنده خدمتتان اعلام می کنم.

نکته پنجم این که با توجه به این که به مردم حمله کردند و وزارت رفاه کشور را زندان درست کرده اند پشت میله هایش مردم را کتک زده اند. بنابراین دستگاه ای حکومتی هم در امان مردم نیستند. دو دسته دستگاه حکومتی داریم یک دسته آنهایی که راسا مرکز قدرت نمایی حکومت است مانند قرارگاه ثارالله چسبیده به رادیو تلویزیونف مثل خود رادیو تلویزیون، زندان اوین و دادستانی انقلاب که برخورد با هرکدام از این ها قدرت حکومت را زیر سوال می برد . یک دسته وزارت خانه هایی است که وقتی محل کتک زدن مردم می شود از خشم مردم در امان نیستند . این را حکومتی ها باید بدانند که خشم مردم شامل همه دستگاه های حکومتی می شود.

نکته ششم این که نیروهای انتظامی خیلی با مردم درگیر نشدند و به سپاهی هایی که برای من ای-میل می زنند که ما راضی به درگیری با مردم نیستیم می گویم که اگر می خواهید به مردم بپیوندید و حیثیت خود را در خدمت مردم به کار بیرید. امروز روز آن است.

تا فردا شاد پیروز موفق و سرافراز باشید

به امید پیروزی ایران و ایرانی
V