June 5, 2009

شرکت یا عدم شرکت دردهمین انتخابات ریاست جمهوری- من و انتخابات: بی بی سی

ده خرداد هشتادوهشت
به نام خدا
شرکت یا عدم شرکت دردهمین انتخابات ریاست جمهوری
1-این انتخابات ابتدایی ترین مشخصات یک انتخابات واقعی وآزاد را هم ندارد وباید آن را شبه انتخابات نامید.
2-قانون اساسی ایران به گونه ای است که بیش از هشتاد درصد اختیارات کشور دردست مقام رهبری به عنوان ولی امرمسلمین است واو به هیچ کس هم پاسخگو نیست.
3-دیرزمانی است که آقای خامنه ای به عنوان رهبر جمهوری اسلامی ایران با تکیه برنهادهای امنیتی ونظامی و به خصوص نهاد شورای نگهبان، انتخابات را کنترل می کند و نتیجه نهایی را دستکاری کرده و درانتها هم مجموع آراء اعلام شده را رای به خود ونظام ولایت فقیه اعلام می نماید.
4-شرکت دراین شبه انتخابات لزوما به معنی مسیری درست برای گذار به دموکراسی درکشور نیست. عدم شرکت مردم هم لزوما به معنی برسرکارآوردن آقای احمدی نژاد نیست. چرا که دردوره قبلی انتخابات ریاست جمهوری، درمرحله اول آقای کروبی ودرمرحله دوم آقای رفسنجانی برنده آراء مردم بودند، اما با فعال سازی ماشین تقلب، سرانجام آقای احمدی نژاد رئیس جمهورشد.
5-اکنون نزدیک به دودهه است که اکثریت جامعه ایران ( حدود هفتاد درصد مردم) با انتخابات قهرکرده اند واین اکثریت خاموش راهکارمقاومت منفی را به شکل رای ندادن و نفی "شبه انتخابات" درپیش گرفته است.
6-تجربه انتخابات دوم خرداد هفتادوشش نشان داده است که اگربخش بزرگی از این اکثریت خاموش به حرکت درآید ودرصحنه انتخابات حاضرشود، امکان عقب راندن ماشین تقلب وجود دارد.
7-تجربه تمام کشورهایی که ازحکومت های اقتدارگرا به دموکراسی گذارکرده اند نشان می دهد که دو پیش شرط لازم دراین کشورها وجود داشته است:
اول- مشروعیت زدایی ازحکومت اقتدارگرا
دوم- اختلاف درمیان نخبگان حکومتی برسردموکراسی ودرنهایت هم قهرنخبگان جامعه با حکومت اقتدارگرا با پشتیبانی بخش دموکرات نخبگان حکومتی.
8-مشروعیت زدایی از حکومت اقتدارگرا، لزوما با تحریم انتخابات محقق نمی شود. گاهی شرکت کردن ورای اعتراض به کاندیدایی خاص ویا رای سفید نیزاین منظوررا تامین می کند. به خصوص درمواقعی که رسوایی تقلب اقتدارگرایان وشخص دیکتاتور، روشن دربرابرچشم مردم قرارمی گیرد.
9-دیرگاهی است که گذاربه دموکراسی درایران ازطریق محاصره مدنی حکومت آغاز شده است و رشد جامعه مدنی وجنبش های مطالباتی درجهت تامین حقوق شهروندی، نقطه کانونی فعالیت های آزادی خواهان ایران است.
10-هرکس که به پروژه گذاربه دموکراسی باوردارد، تنها درصورتی مجاز به دعوت مردم به رای دادن دراین انتخابات است که مطمئن باشد ازاین مسیر، آن دو پیش شرط لازمی که دربند هفت توضیح داده شد، بهترمحقق می شود وگامی درجهت استراتژی توضیح داده شده دربند قبلی برداشته می شود.
11-بنابراین با توجه به تمام نکات ده گانه مطروحه دربالا وبا پرداخت هزینه ای که پیشاپیش می دانیم ممکن است بازیگرپروژه آقای خامنه ای شویم، تنها درصورتی می توان مردم را به شرکت دراین انتخابات دعوت کرد که کاندیدایی وجود داشته باشد که دو شرط زیرراشفاف وروشن بپذیرد:
اول- دفاع ازمطالبات فعالین مدنی ایران با برنامه ای روشن برای تحقق این خواست ها
دوم- مبارزه با موانع برسرراه این مطالبات، به خصوص که می دانیم تمام ارگان های سرکوبگر جامعه مدنی ایران زیرنظرمقام رهبری هستند. متعهد شدن به دنبال کردن این مبارزه لااقل درسطح گزارش کردن روشن و بی ابهام این موانع به مردم، ولو این که این موانع دربالاترین سطح قدرت لانه کرده باشند.
محسن سازگارا

http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2009/06/090603_ir88_elec_i_sazegara.shtml